رابطه استرس و فرسودگی شغلی با خودکارآمدی شغلی در پرسنل درمانی و غیر درمانی بیمارستان حضرت ولیعصر(عج) شهرستان قم

در پژوهش حاضر به بررسی رابطه استرس و فرسودگی شغلی با خودکارآمدی شغلی در پرسنل درمانی و غیر درمانی بیمارستان ولیعصر(عج) شهرستان قم پرداختیم. از نظر روش تحقیق یک مطالعه کاربردی ، توصیفی و پیمایشی می باشد. جامعه ی آماری شامل تمامی پرسنل درمانی و غیر درمانی بیمارستان ولیعصر(عج) شهرستان قم هستند که در سال ۱۴۰۰ به واحد روانشناسی و مشاوره مراجعه نموده اند. ابزارهای سنجش استفاده شده در پژوهش عبارتند از: پرسشنامه خودکارآمدی شغلی (ریگز و نایت، ۱۹۹۴) و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش. داده های این پژوهش با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۰ و روش آماری همبستگی و آماره های توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نمونه آماری در این پژوهش شامل ۱۰۲ نفر بود( ۵۱ نفر پرسنل درمانی ، ۵۱ نفر پرسنل غیر درمانی ) که در این تحقیق به علت اینکه ظرفیت بالای جامعه ی آماری وجود دارد از نمونه گیری با استفاده از جدول مورگان و فرمول کوکران استفاده شده است به جهت آنکه نمونه ها از بخش های مختلف اداری(نظیر مالی، اسناد، خدمات، ترخیص، انفورماتیک و غیره) و درمانی(نظیر بخش های جراحی ، بستری و عمومی، مامایی، آی سی یو و غیره) بیمارستان باشند از روش خوشه گیری نیز استفاده شده است. نتیجه ی بدست آمده بیانگر همبستگی منفی است و رابطه ی معناداری بین دو متغیر وجود ندارد. عبارت دیگر فرسودگی شغلی نتوانسته است موجب افت خودکارآمدی پرسنل شود هرچند که نمرات استرس و فرسودگی شغلی در پرسنل چشمگیر و بالا است و در عین حال نمرات خودکارآمدی شغلی نیز در پرسنل در وضعیت مناسب رو به بالا قرار دارد.

Keywords:

خودکارآمدی , فرسودگی شغلی , استرس شغلی , پرسنل درمانی