کفویت اعتقادی در ازدواج از منظر فقه و حقوق اسلامی

میتوان به جرئت گفت که ازدواج یکی از مهمترین مراحل زندگی هر فردی است که میتواند باعث رشد و شکوفایی روحی و روانی هر انسانی شود، ازدواج در قرآن کریم و سنت معصومین به عنوان زمینه ساز عاطفی ترین بخش زندگی و شروع کننده حیات همراه با مودت و رحمت معرفی شده است؛ که اگر به درستی صورت بگیرد باعث پاسخگویی به نیازهای روحی - روانی و جنسی انسان شده و تکامل شخصیتی زوجین را حاصل خواهد شد. اما این موضوع را هم باید در نظر بگیریم که هر ازدواجی به شکوفایی و رشد اخلاقی منجر نمی شود و بالعکس میتواند باعث صدمات جبران ناپذیری روحی – روانی درفرد شده، و نهایتا به مبغوض ترین حلال خدا یعنی طلاق منجر شود. از اینرو قرآن و سنت و عقل سلیم این موضوع را برای ما بیان میکنند قبل از ازدواج معیارهایی را مدنظر داشته باشیم که از آن جمله میتوان به تقوا، حسن خلق و کفویت اشاره کرد و در صورتی این ملاکها را در یک فرد نبینیم باید از ازدواج با او امتناع کرده تا از خسارات جبران ناپذیر آینده پیشگیری کنیم. از مهمترین ملاکهای ازدواج میتوان به کفویت یا همتایی و همشانی اشاره کرد، یعنی بین زن و مرد باید تا حدی شباهتهایی وجود داشته باشد، گاهی این تناسب در شبیه بودن ظاهری است و گاهی در هم جهت بودن و گاهی نیز در مکمل بودن نهفته است، هم کفو بودن در واقع سنگ بنای ثبات و استحکام نظام خانواده معرفی شده است. کفویت را میتوان از جهتهای مختلفی مورد بررسی قرار داد، ولی مهمترین و تاثیرگذارترین شاخه هم کفو بودن را میتوان کفویت اعتقادی باشد، چون اعتقادات هر فردی نشات گرفته از روح، ذهن و فکر اوست، که درتمامی وجود او ریشه دوانیده و همچون پیچکی گره خورده بر پیکره زندگی و تصمیمات او می ماند که میتواند تاثیرات بسزایی در نوع رفتار و کردار او با همسر و فرزندان را در بر داشته باشد. ازاین رو پژوهش حاضر به بررس عوامل موثر و معیارهای کفویت اعتقادی از دیدگاه فقه اسلامی میپردازد.

Keywords:

کفویت , اعتقاد , ازدواج , فقه و حقوق اسلامی