رحیمه دواچیان - دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر، موسسه آموزش عالی هنر شیراز

مینیمالیسم، یکی از جنبشهای هنری دهه ۱۹۶۰، برگرفته از هنرهای انتزاعی نیمه اول قرن بیستم است. سادگی اشکال، استفاده از عناصر تکرارشونده، رهایی از قید »موضوع« و بکارگیری روشی عقلانی در ترکیب بندی، از شاخصه های اصلی آن محسوب میگردد. بر همین مبنا؛ فرم، فضا، مقیاس و محدوده، معنای جدیدی مییابد. هنر چیدمان نیز با جدایی مینیمالیسم از فرمالیسم در دهه ۱۹۷۰، پدیدار شد و با نصب آثار سه بعدی در فضاها و مکانهای عمومی و خاص، جایگاه جدیدی برای مخاطب و فضای اجرا، در نظر گرفت. این پژوهش با هدف بررسی نقش فضای ارائه و تاثیر آن بر مخاطب در آثار ریچارد سرا، هنرمند مینیمالیست آمریکایی، شکل گرفته است. زیرا، تاکید ویژهایبر نقش فضا و ارتباط با مخاطب در آثار حجمی و چیدمان هایش، دارد. بدین ترتیب این پژوهش با انتخاب دو نمونه موردی و به شیوه توصیفی-تحلیلی و رویکردی کیفی و با بهره مندی از منابع کتابخانه ای و اینترنتی، صورت گرفته است و در راستای سوال پژوهش که درپی یافتن پارامترهای تاثیرگذار برخوانش مخاطب از فضای ارائه در چیدمانهای ریچارد سرا بود، به این نتایج دست یافتیم که؛ علاوه بر انتخاب فضای ارائه، ریشه های اجتماعی و فرهنگی زیست مخاطب بر چگونگی دریافت آن از اثر هنری نقش مهمی دارد.

فضا، مخاطب، مینیمالیسم، چیدمان، ریچارد سرا