شیدا بردبار - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته پژوهش هنر،موسسه آموزش عالی هنر شیراز

این مقاله شخصیت را به عنوان مسیری تاثیرگذار از هنر معاصر آنهم در دنیای هنر پساصنعتی به گونه ای بررسی میکند که اثر هنری هنرمندان به طور فزاینده ای تحت تاثیر آن پرسونا سازی و فعالیتهای غیر هنری همچون تبلیغات و شبکه های اجتماعی است. پس از صحبت و تحلیل مسائل پژوهش هنری و تعریف جامعه شناسانه پرسونا، تصویر هنرمند ژاپنی یایو کوساما (متولد (۱۹۲۹ را در دهه ۱۹۶۰ میلادی، و فعالیتش در دنیای هنر بین المللی تحت سلطه ی تفکرات غرب را موردبررسی و تحلیل قرار خواهم داد. کوساما با ورود به ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۶۰ به یکی از پرکارترین و جنجال برانگیزترین هنرمندان تابوشکن نیویورک تبدیل شد. بااینحال اوایل دهه ۷۰ به ژاپن بازگشت و از آن زمان تاکنون به صورت داوطلبانه در یک بیمارستان روانی زندگی و کار میکند. ارزیابیهای تاریخی هنر از آثار کوساما عموما در پارامترهای نظری غربی فمینیسم و روانکاوی محدودشده است ؛ اما در این مقاله توجه به موضوعی است به ظاهر غیر هنری که بر روش شناسی فرمالیستی مبتنی بر شیء اصرار دارد و عموما در تاریخ هنر مدرن نادیده گرفته میشود، یعنی »شخصیت عمومی هنرمند.« با بررسی این موضوع میتوان مشاهده کرد که "اثر هنری" در دنیای معاصر چگونه میتواند به محصول فرعی شخصیت هنرمند تبدیل شود و درصورتیکه این مسئله موردنقد و بررسی قرار نگیرد نمیتوان ادعا کرد که آثار هنری معاصر از تحلیل درست و کاملی برخوردار هستند. مقاله تلاش کوساما در پرورش شخصیت را از نیویورک در اوایل دهه ۱۹۶۰ دنبال میکند؛ به ویژه استفاده طنزآمیز و کنایه آمیز او از کلیشه های فرهنگی، نژادی و جنسیتی در مورد زنان ژاپنی مورد بررسی قرار میگیرد و استدلال میکنم که کوساما از ارزش تجاری بدن و هویت ژاپنی اش دقیقا درزمانی بهره برداری کرد که غرور ملی و بیگانه هراسی حرفهاش به دلیل جنگ سرد، در نیویورک به خطر افتاده بود. این مقاله با تحلیل اینکه کوساما چگونه خود را با خود تبلیغی به موفقیت تجاری رساند، تجاری سازی هنر و هنرمندان دهه ۶۰ را نیز به تصویر میکشد.

یایو کوساما، شرق گرایی، پرسونا، پرفورمنس آرت، سیاست شخصیت سازی