مریم فراز

رولان بارت بعنوان یک نشانه شناس در طی حیات علمی خود گذاری از ساختارگرایی به پساساختارگرایی دارد. اگرچه در نگاه اول این چرخش نگرش در آراء و نظریات بارت چندان مهم به نظر نمیرسد، ولیکن به جهت اهمیت روند نظریه پردازی ادبی و هنری، تعمق در چرایی و چگونگی این خط سیر بسیار حائز اهمیت است. هدف پژوهش حاضر تبیین عواملی است که باعث شدند بارت که به شدت دلباخته ی ساختارگرایی و نظریات ناشی از آن بود، با گذشت زمان در برخی از آراء و افکارش تجدید نظر کند. همچنین سعی شده با کنکاش آثاری از این متفکر برجسته،که نمایانگر اندیشه های پساساختارگرایانه اش هستند، چگونگی این رویداد نیز دریافته شود. این نوشتار با رویکرد توصیفی- تحلیلی، به روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و عمدتا با تامل در آثار متاخر بارت و تحلیل محتوایی آنها نگاشته شده است. نتیجه ی حاصل از این پژوهش، پی بردن به دلایلی است از قبیل نقاط ضعف ساختارگرایی، اقبال مخاطبین و افکار عمومی به نظریاتی همچون مرگ مولف و فمینیسم و همچنین تاثیراتی که متن بر مخاطب دارد و می بایست آن را خارج از محدوده ی ساختارگرایی بررسی کرد.

رولان بارت، ساختارگرایی، پساساختارگرایی، نشانه شناسی