طاهره نصرت زهی - مرکز تحقیقات بیماری های دهان و دندان، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
فاطمه اربابی کلاتی - مرکز تحقیقات بیماری های دهان و دندان، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
مریم صانعی - دندانپزشک، دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران

مقدمه: لیکن پلان، یک بیماری التهابی مزمن با پایه ایمونولوژیک با درگیری پوستی مخاطی است. اما علت و آسیب شناسی این بیماری هنوز ناشناخته است. روی، یکی از ضروری ترین عناصر مورد نیاز بدن است که به عنوان تثبیت کننده غشای سلولی عمل میکند و برای تقویت سیستم ایمنی ضروری است. به علت تناقص مطالعات موجود، مطالعه حاضر جهت مقایسه سطح سرمی روی، در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی اروزیو و آتروفیک، با افراد سالم انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه موردی- شاهدی، ۲۰ بیمار با لیکن پلان دهانی اروزیو و آتروفیک و ۲۰ فرد سالم (از بین داوطلبین سالم که از لحاظ سن و جنس با گروه مورد، مشابه بودند)، انتخاب شدند. افراد جهت بررسی میزان روی موجود در خون، به سازمان انتقال خون ارجاع داده شدند. سپس نتیجه آزمایش بررسی و به بیمارتحویل داده شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون من-ویتنی استفاده شد.یافته ها: متوسط سن افراد شرکت کننده در گروههای لیکن پلان دهانی اروزیو و آتروفیک، ۹/۱۶±۷/۴۶ سال و در گروه کنترل ۱/۱۰±۵/۴۱ سال بود که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری با هم نداشتند. (۰۵۶/۰=(P در دو گروه مورد ۶ نفرمرد و بقیه زن بودند؛ درگروه کنترل ۵ نفر مرد و بقیه زن بودند. در این مطالعه متوسط سطح سرمی روی در گروه کنترل ۶/۱۹±۲۱/۸۴ µg/dl و درگروه مورد ۸/۲۰±۹/۷۶ µg/dl بود که با تست من-ویتنی، تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد.(۲/۰=P)نتیجه گیری: علیرغم پایین تر بودن سطح سرمی روی در بیماران لیکن پلان دهانی اروزیو و آتروفیک، این عنصر همچنان در محدوده طبیعی است و به نظر نمی رسد در پاتوژنز بیماری نقشی داشته باشد.

لیکن پلان دهانی, روی, سرم, پاتوژنز