تاثیر تمرینات آبی بر حس عمقی مفصل مچ پای بیماران مبتلا به سکته مغزی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده
عنوان مقاله: تاثیر تمرینات آبی بر حس عمقی مفصل مچ پای بیماران مبتلا به سکته مغزی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده
شناسه ملی مقاله: JR_MJMS-64-4_001
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_MJMS-64-4_001
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
حسین بابایی پور - استادیار آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، گروه علوم ورزشی ،دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، کرمان، ایران
علیرضا وکیلیان - دانشیار گروه آموزشی نورولوژی و مرکز تحقیقات بیماریهای غیرواگیر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان
منصور صاحب الزمانی - استاد گروه آموزشی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنرکرمان، کرمان، ایران
فریبرز محمدی پور - دانشیار گروه آموزشی بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنرکرمان، کرمان، ایران
محمود شیخ فتح الهی - استادیار آمار زیستی، مرکز تحﻘیﻘات قلب و عروق شهید رجایی، مرکز آموزشی، تحقیقاتی و درمانی قلب و عروق شهید رجایی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
خلاصه مقاله:
حسین بابایی پور - استادیار آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، گروه علوم ورزشی ،دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، کرمان، ایران
علیرضا وکیلیان - دانشیار گروه آموزشی نورولوژی و مرکز تحقیقات بیماریهای غیرواگیر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان
منصور صاحب الزمانی - استاد گروه آموزشی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنرکرمان، کرمان، ایران
فریبرز محمدی پور - دانشیار گروه آموزشی بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنرکرمان، کرمان، ایران
محمود شیخ فتح الهی - استادیار آمار زیستی، مرکز تحﻘیﻘات قلب و عروق شهید رجایی، مرکز آموزشی، تحقیقاتی و درمانی قلب و عروق شهید رجایی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
مقدمه: از جمله عوارض شایع در بیماران سکته مغزی، اختلالات حسی به ویژه حس عمقی است. شواهدی وجود دارد که آب درمانی با توجه به چالش کشاندن سیستم حسی و تعادلی به عنوان یکی از روشهای درمانی این عارضه میباشد. هدف این مطالعه تعیین تاثیر ۶ هفته تمرین در دو عمق مختلف آب بر حس عمقی مفصل مچ پای بیماران مرد مبتلا به سکته مغزی میباشد.روشکار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفیشده میباشد. تعداد ۳۰ بیمار مرد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک مزمن به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در ۳ گروه ۱۰ نفری شامل دو گروه تمرینی (کم عمق، عمیق) و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروههای مداخله به مدت ۶ هفته (۳ جلسه در هفته) به پروتکل تمرینات آبی پرداختند و گروه کنترل هیچگونه تمرینات آبی را تجربه نکردند. همه گروهها قبل و بعد از مداخله جهت ارزیابی میزان حس عمقی با گونیامتر پدالی مورد بررسی و دادهها با استفاده از آنالیز کوواریانس و آزمون تعقیبی Tukey مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.نتایج: نتایج نشان داد پس از حذف اثر مخدوش کنندگی حس عمقی قبل از مداخله، سه گروه مورد بررسی، از نظر میانگین حس عمقی بعد از مداخله، تفاوت معنی داری با یکدیگر ندارند (۰۵۸/۰=P).نتیجه گیری: با توجه به عدم تفاوت معنیدار در حس عمقی مفصل مچ پا در دو گروه تمرینی، توصیه نمیشود و نمیتواند پروتکل تمرینات آب درمانی به عنوان یک روش ایمن و رویکردی نوین در روند بهبود حس عمقی بیماران سکته مغزی ایسکمیک مزمن مورد توجه و استفاده قرار گیرد. هر چند ممکن است با افزایش مدت زمان تمرینات و یا با شدت بیشتر تمرینات بتوانند روی حس عمقی مفصل مچ پا تاثیرگذار باشند.
کلمات کلیدی: تمرین در آب, سکته مغزی ایسکمیک مزمن, حس عمقی مفصل مچ پا
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1461779/