مهناز فرشچیان یزدی - گروه روان شناسی، واحد تربت جام، دانشگاه آزاد اسلامی ،تربت جام، ایران
زهرا باقرزاده گل مکانی - گروه روان شناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
احمد منصوری - گروه روان شناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.

مقدمه: هدف اصلی این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های مبتنی بر رویکرد هیجان مدار و خود شفقت ورزی بر تعارض های زناشویی و تمایز یافتگی خود زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی بود.روش کار: این پژوهش ازنوع پژوهش های نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری کلیه زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی شهر مشهدسال ۹۹-۱۳۹۸ بود. نمونه آماری ۴۵ نفر ازاین زنان مراجعه کننده به مراکزمشاوره به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایگماری شدند.گروه های مداخله آموزش هیجان مدار و خود شفقت ورزی را به شکل جداگانه طی دو ماه ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت نمودند. برای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه تجدید نظر شده تعارض های زناشویی ثنایی (۱۳۷۹)، پرسشنامه تجدیدنظر شده تمایزیافتگی خود اسکورون و اسمیت (۲۰۰۳) استفاده شد. داده ها بر اساس آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: نتایج نشان داد آموزش مهارت های رویکرد هیجان مدار و خود شفقت ورزی برتعارض های زناشویی و تمایز یافتگی خود زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی تاثیر معناداری دارد (۰۵/۰>p). علاوه بر این، نتایج آزمون تعقیبی نشان داد بین اثربخشی این دو مداخله تفاوت معناداری وجود داشته (۰۵/۰>p) و تاثیرآموزش مهارت های رویکرد هیجان مدار نسبت به خود شفقت ورزی در متغیر تمایز یافتگی خود معنادار بوده است.نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد آموزش رویکرد هیجان مدار با افزایش آگاهی هیجانی و آگاهی از عاملیت در تجربه و تغییر پردازش ها به عنوان یک آموزش کارآمد جهت بهبود الگوهای تعاملی زنان آسیب دیده ازخیانت زناشویی مورد استفاده قرار گیرد.

هیجان مدار, خود شفقت ورزی, تعارض های زناشویی, تمایزیافتگی خود, خیانت زناشویی