راضیه نجاتی حسینی - کارشناسی ارشد انگل شناسی پزشکی ،گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، مشهد، ایران
فریبا برنجی - استادگروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، مشهد، ایران
شیرزاد غلامی - استاد گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران ، ساری، ایران
مهدی زارعان - استادیارگروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، مشهد، ایران. مرکز تحقیقات سالک، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
محمود محمودی - استاد گروه ایمونولوژی،مرکز تحقیقات ایمونولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران
فریبا زمرشیدی - استادیار بیماری های مغز و اعصاب، گروه بیماری های مغز و اعصاب، بیمارستان قائم، مشهد،مشهد، ایران
الهام مقدس - استادیارگروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، مشهد، ایران
بی بی راضیه حسینی فراش - استادیارگروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، مشهد، ایران
محسن نجاری - استادیارگروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، مشهد، ایران
امید احمدی - کارشناسی ارشد انگل شناسی پزشکی ،گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، مشهد، ایران

مقدمه: اپیلپسی از شایعترین اختلالات مغز و اعصاب است. بررسی عوامل عفونی حاکی از نقش برخی از انگلها از جمله توکسوکارا در ایجاد حملات ناشی از اپیلپسی می باشد. از آنجایی که توکسوکاریازیس یک عفونت زئونوز کرمی قابل پیشگیری است با شناسایی و درمان آن می توان از پیامدهای ثانویه اپیلپسی از جمله تشنج جلوگیری کرد. این پژوهش جهت تعیین آنتی بادی های ضد توکسوکارا در بیماران اپیلپسی برای اولین بار در استان خراسان رضوی انجام شد. روش کار: این مطالعه برروی ۶۰ بیمار دارای اپیلپسی در سال ۹۸-۹۷ در شهر مشهد، که متخصص مغز و اعصاب بیماری آنها را بررسی و تایید نموده بود، انجام شد. پس از اخذ رضایت نامه آگاهانه وتکمیل پرسشنامه دموگرافیک  نمونه خون بیماران جمع آوری و سرم ها جهت بررسی آنتی بادی ضد توکسوکارا به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج:از ۶۰ مورد بیمار مورد بررسی ۳۴ مورد(۶/۵۶%) زن و ۲۶ مورد (۴/۴۳%) مرد بودند و در محدوده سنی ۶۷-۱۶ قرار داشتند. ۴۱ نفر ساکن شهر (۴/۶۸%) و ۱۹ نفر ساکن روستا (۶/۳۱%) بودند. در بین مبتلایان به اپیلپسی در این مطالعه ۱۰ نفر (۶/۱۶%) سابقه خاک خواری داشتند و ۴۴ نفر (۴/۷۳%) بدون سابقه خاک خواری بودند و در ۶ بیمار وضعیت خاک خواری نامشخص بود. در نمونه یک بیمار آنتی بادی های ضد توکسوکارا (۶۷/۱%) مثبت گردید. نتیجه گیری: شیوع آنتی بادی ضد توکسوکاریازیس در بیماران مبتلا به اپیلپسی در مشهد بسیار پایین می باشد. به احتمال زیاد نمی توان علائم بالینی بیماری وآسیبهای وارده به سیستم عصبی این بیماران را به توکسوکارا در این منطقه ارتباط داد. همچنین ارتباط معناداری بین شیوع توکسوکاریازیس و اپیلپسی در استان خراسان رضوی مشاهده نشد.

توکسوکاریازیس, اپیلپسی, الایزا, خراسان رضوی