لاله شهیدی - دانشجوی دکتری روان شناسی عمومی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران.
شعله امیری - استاد روان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
امیرامیر قمرانی - عضو هیئت علمی گروه روان شناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
غلامرضا منشئی - دانشیار گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
نفیسه کاشانی زاده - مدیر گروه زنان دانشگاه بقیه الله الاعظم تهران، تهران، ایران.

زمینه و هدف: بارداری نخست، به دلیل ناشناخته بودن تجارب بارداری، می تواند برای مادران آسیب و پریشانی روان شناختی و هیجانی داشته باشد. بنابراین هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش دلبستگی مادر به جنین بر بی حوصلگی مادران نخست باردار بود.مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری ۴۵ روزه بود. در این پژوهش جامعه آماری را کلیه مادران نخست باردار شهر تهران در سال ۱۳۹۶ تشکیل می دادند. نمونه مورد مطالعه ۳۰ مادر نخست باردار دارای دامنه سنی ۲۵ تا ۳۵ سال بودند که به شیوه نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و با انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. پس از انتخاب حجم نمونه و گمارش آنها در گروه های آزمایش و گواه، گروه آزمایش مداخله جامع دلبستگی مادر به جنین را طی یک ماه در ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت نمودند. این در حالی بود که گروه گواه این مداخله را در طول فرایند انجام پژوهش دریافت نکرد. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه بی حوصلگی (فالمن و همکاران، ۲۰۱۱) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که آموزش دلبستگی مادر به جنین بر بی حوصلگی مادران نخست باردار تاثیر داشته است. بدین صورت که این آموزش توانسته میانگین بی حوصلگی مادران نخست باردار را کاهش دهد.

دلبستگی به جنین, بی حوصلگی, مادران نخست باردار