موسی غنچه پور - Assistant Professor of Language and Persian Literature, Farhangian University, Tehran, Iran

در این مقاله ترتیب واژه در ساخت های نحوی زبان آمیخته ترکی فارسی گونه بافتی با استفاده از ۲۴ مولفه هم بستگی درایر (۱۹۹۲; ۲۰۰۹ & ۲۰۱۳) بررسی شد تا مشخص شود این زبان در مقایسه با گروه زبان های اروپا آسیا و جهان با چه رده زبانی مطابقت دارد. همچنین، کارایی نظریه های هسته وابسته، سوی انشعاب و اصل توازن فرامقوله ای در تبیین رفتار رده شناختی این گونه زبانی مطالعه شد.  یافته ها نشان داد که زبان آمیخته ترکی فارسی در مقایسه با زبان های اروپا آسیا دارای شانزده مولفه از مولفه های زبان های فعل پایانی قوی (فعل پس از مفعول) و پانزده مولفه از مولفه های فعل میانی قوی (فعل پیش از مفعول) است. همچنین، این زبان در مقایسه با زبان های جهان برخوردار از پانزده مولفه از مولفه های گروه زبان های فعل پایانی قوی و چهارده مولفه از مولفه های گروه زبان های فعل میانی قوی است. این یافته ها تاییدی است بر اینکه این گونه زبانی در مقایسه با زبان های اروپا آسیا و جهان، با گروه زبان های فعل پایانی قوی مطابقت دارد. دارا بودن مولفه های زبان های فعل میانی قوی در مقایسه با زبان های اروپا آسیا و جهان نیز موید آن است که این گونه زبانی در حال حرکت به سوی زبان های فعل میانی قوی است و به لحاظ رده شناسی زبانی، یکدست هسته پایانی و یا هسته میانی نیست، بلکه زبانی آمیخته است و این آمیختگی به سبب محیط اجتماعی است که دوزبانگی گسترده در آن رایج است. افزون بر این، نمونه های این گونه زبانی نشان داد که نظریه های هسته وابسته، سوی انشعاب و اصل توازن فرامقوله ای تبیین کننده رفتار رده شناختی زبان آمیخته ترکی فارسی نیست.  

Keywords: Mixed language, Word order, Correlation, Genera, Branching Direction Theory, زبان آمیخته, ترتیب واژه, هم بستگی, گروه زبان, سوی انشعاب