اثرات پاکلوبوترازول بر مقاومت به سرما و رشد رویشی نهال های بادام

پاکلوبوترازول یکی از مهمترین ترکیبات تریازولی است که به عنوان یک کند کننده رشد می تواند تنش های محیطی را در گیاهان کاهش دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات پاکلوبوترازول در کاهش آسیب های ناشی از تنش سرمایی و میزان رشد رویشی نهال های بادام (Prunus amygdalus) رقم شاهرود 12 بود. تیمارها شامل 5 غلظت صفر (شاهد) ،125، 250، 500 و 1000 پی پی ام کولتارد( با غلظت 250 گرم بر لیتر ماده موثره پاکلوبوترازول) بود که روی نهال های یکساله بادام در نهالستان پردیس واقع در شهرستان فامنین محلولپاشی شد. برای اندازه گیری نشت یونی جوانه ها و سفید شدن بافتهای جوانه دراثر تنش سرما نمونه برداری در دو مرحله زمانی 25 دی و 25 اسفند صورت گرفت. سپس نمونه ها در دستگاه Frezing chamber تحت تنش سرمایی با دماهای 0، 5-، 10-، 15- و 20- درجه سانتی گراد قرار گرفتند. فاصله میانگرها در دو مرحله زمانی 20 مهر و 20 دی اندازه گیری شد. با کاهش دما میزان نشت یونی افزایش یافته بود اما غلظت500 پی پی ام سبب کاهش معنا داری در نشت یونی جوانه ها نسبت به سایر غلظت ها بویژه غلظت شاهد شده بود. تا محدوده تیمار سرمایی 15- درجه سانتی گراد کاربرد پاکلوبوترازول با غلظت 500 پی پی ام توانسته بود باعث کاهش خسارت و مرگ بافت ها شود. پاکلوبوترازول در غلظت 500 پی پی ام توانسته بود فاصله میانگره ها را به طور مشهودی کاهش دهد.

Keywords:

بادام , پاکلوبوترازول , تنش سرمایی جوانه , رشد رویشی ,