پیمان جعفری
امیرهوشنگ جلالی

استفاده از فن پیوند زدن می تواند به عنوان یک رویکرد برای افزایش مقاومت ارقام گوجه فرنگی به شوری مطرح باشد. برای ارزیابی تاثیر پیوند بر مقاومت گوجه فرنگی به شوری، دو رقم گوجه فرنگی رایج به نام حمرا و کوین روی یک پایه مقاوم به شوری به نام AR-۹۷۰۴، به روش اسکنه ای پیوند شده و در شرایط گلخانه با استفاده از سیستم هیدروپونیک تحت تاثیر سه تیمار شوری با هدایت الکتریکی ۳/۲، ۳/۵ و ۳/۸ دسی زیمنس بر متر قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمار شوری ۳/۸ دسی زیمنس بر متر به طور معنی داری عملکرد تک بوته را کاهش داد. دلیل اصلی این کاهش عملکرد، کاهش تعداد و وزن میوه ها بود. تاثیر برهمکنش سطوح شوری و رقم نیز در سطح ۱% از نظر آماری معنی دار بود. استفاده از پایه های پیوندی ارقام حمرا و کوین در سطوح مختلف شوری با افزایش عملکرد تک بوته همراه بود. اما این افزایش فقط در سطح ۳/۲ دسی زیمنس بر متر معنی دار شد. در سطح شوری کم (۳/۲ دسی زیمنس بر متر)، مقدار لیکوپن در رقم حمرا پیوندی و مقدار β کاروتن در هر دو پایه پیوندی حمرا و کوین نسبت به سایر تیمارها برتری معنی دار داشت. مقدار لیکوپن و اسکوربیک اسید در سطوح شوری متوسط (۳/۵ دسی زیمنس بر متر) و زیاد (۳/۸ دسی زیمنس بر متر) و غلظت مواد جامد محلول در میوه در سطح شوری ۳/۸ دسی زیمنس بر متر، در پایه های پیوندی به طور معنی داری نسبت به پایه های غیر پیوندی بیشتر بود.

Grafting, Lycopene, β-carotene, پیوند زدن، لیکوپن، بتاکاروتن