اسماعیل شاهسوندی
محمدعلی فهندژسعدی

بیماری همه گیر Covid-۱۹ بار دیگر خلاهای قانونی موجود در بخش انرژی را هنگام رسیدگی به شرایط مختلف از جمله مدیریت و کاهش خطر بلایا بر جستهکرده است. این واقعیت را می توان در موارد مختلف مشاهده کرد که به جای قانون انرژی از چارجوب های نظارتی دیگری استفاده می شود. این مقاله میکوشد تا خلا قانونی موجود در زمینه انرژی را در زمینه فاجعه های قبل و بعد از انرژی مانند فاجعه بهداشتی Covid-۱۹ که منجر به پیامدهای منفی برای بخشانرژی است ؛ برطرف کند. چنین اذعان می گردد که قانون بین المللی فاجعه، با توجه به چارچوب Sendai برای کاهش خطر بلایا به عنوان یک مطالعهموردی، می تواند راهنمایی هایی را در مورد مدیریت سناریوهای قبل و بعد از انرژی ایجاد کند. نویسنده با بررسی کاربرد بالقوه اولویت های مندرج درچارچوب Sendai به عنوان راهنما برای سیاست گذاران در مقابله با بلایا در حوزه انرژی، ضمن تا کید بر لزوم ایجاد تعادل بین استفاده از چارچوب های الزامآور و غیر الزام آور موجود از سایر زمینه های نظارتی برای رسید گی به موارد قانونی . شکاف ها و اطمینان از اینکه قانون انرژی در چنین شرایطی اعمال می شود؛ ازاین ادعا حمایت خواهد کرد.

کووید ۱۹، مدیریت خطرات، عدم اطمینان، قانون بین الملل