رضا عباسی - استادیار گروه مدیریت صنعتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
حمیدرضا صداقتی - دانشجوی دکتری گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه علامه طباطبائی (ره)، تهران، ایران
شکوفه شفیعی - کارشناسی ارشد گروه مدیریت صنعتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران

مدل مقدار سفارش اقتصادی کلاسیک، مفروضاتی دارد که در شرایط واقعی، همه سیستم‎‍های کنترل موجودی را پوشش نمی‎‍دهد. سیستم موجودی مقاله حاضر شامل محصولاتی است که در طول دوره تامین مجدد موجودی، قادر به رشدیابی اند، مانند دام و احشام. به علاوه فرض‎‍ شده است که محصولات این سیستم دارای تقاضای تصادفی اند و بخش خاصی از آنها کیفیت پایین‎‍تری از حد مطلوب دارند. همچنین اقلام تازه متولد شده زنده هم سفارش داده می‎‍شوند و تا زمان رسیدن به وزن مدنظر مشتری، تغذیه و پس از آن ذبح می‎‍شوند. قبل از اینکه همه اقلام ذبح‎‍شده به فروش برسند، به منظور تفکیک اقلام با کیفیت بالا از اقلام با کیفیت پایین‎‍تر، این محصولات غربال می‎‍شوند. در این مقاله برای تعیین سیاست بهینه موجودی، مدلی با هدف به حداکثر رساندن سود کل موردانتظار معرفی شده است؛ به این صورت که ابتدا متغیرهای پژوهش معرفی شده و پیشینه‎‍ای از پژوهش‎‍های انجام شده در این حوزه بررسی شده است، سپس مدل مفهومی، مفروضات، نمادها، هزینه‎‍های موجود در مدل و نیز تابع رشد خطی معرفی شده و بعد از حل مدل و به دست آوردن روابط، بهینه بودن مدل به اثبات رسیده و درنهایت مثال‎‍ عددی برای نشان‎‍دادن روش حل ارائه شده است. بعد از نتیجه‎‍گیری و تحلیل حساسیت مشخص شد مقدار سفارش بهینه نسبت به وزن ذبح، بیشترین حساسیت و قیمت فروش اقلام با کیفیت خوب، بیشترین اثر را در سود کل در واحد زمان دارد.

اقلام رشدکننده, تقاضای تصادفی, کیفیت ناقص, مدیریت موجودی, مقدار سفارش اقتصادی