ندا شیخ ذکریایی - Faculty of Nursing and Midwifery, Kurdistan University of Medical Sciences
فاضل دهون - Faculty of Nursing and Midwifery, Kurdistan University of Medical Sciences
دائم روشنی - Faculty of Medicine, Social Determinants of Health Research Center, Kurdistan University of Medical Sciences

زمینه و هدف: امروزه ابتلا به سرطان به عنوان یکی از بیماری های مزمن، موجب ایجاد تغییرات زیادی در وضعیت جسمی، عملکردی و روانی اجتماعی بیماران و خانواده آن ها می شود. عزت نفس به عنوان یکی از مهم ترین مفاهیم روان شناختی در این بیماران باید مورد توجه قرار بگیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزش خودمراقبتی بر عزت نفس بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان توحید سنندج در سال ۱۳۹۹ انجام شد.  مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مداخله ای قبل و بعد بود که بر روی ۱۶۲ نفر از بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بخش انکولوژی بیمارستان توحید سنندج و در دو گروه مداخله (۸۰ نفر) و کنترل(۸۲ نفر) انجام شد. به منظور جمع آوری داده ها از چک لیست مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد عزت نفس روزنبرگ استفاده شد. مداخله در گروه مداخله به صورت گروه های ۱۰-۵ نفره به مدت ۴۵ دقیقه و در ۴ جلسه طی یک هفته ارائه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۱۶ انجام شد. برای مقایسه متغیرهای بین دو گروه از آزمون کای دو و تی تست (T-test) و برای مقایسه مقادیر متغیرها درون گروه در قبل و بعد از مداخله از آزمون تی تست زوجی(Paired T-test) و آنالیز کوواریانس (ANCOVA) استفاده شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن در دو گروه مداخله و کنترل به ترتیب ۱۲/۵۵± ۴۴/۲۷و ۱۱/۱۷± ۴۰/۰۷سال بود. دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک بجز سابقه ابتلا به سرطان در سایر افراد خانواده تفاوت آماری معنی داری نداشتند (P>۰/۰۵). نتایج نشان داد که میانگین نمره عزت نفس در دو گروه مداخله و کنترل قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری را نشان نداد (P=۰/۲۳۰). نتیجه گیری: با توجه به این که آموزش خودمراقبتی بر عزت نفس تاثیر نداشت لذا پیشنهاد می شود که در زمان طولانی تری عزت نفس ارزیابی شود.  

Cancer, Self-esteem, Self-Care, سرطان, عزت نفس, خودمراقبتی