بررسی مقایسه تاثیر آب درمانی و اولتراسوند در بهبود عملکرد حرکتی کمر

هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه تاثیر آب درمانی و اولتراسوند در بهبود عملکرد حرکتی کمر بود . تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح دو گروه تجربی و یک گروه کنترل به روش پیش آزمون و پس آزمون می باشد . جامعه آماری این پژوهش را مردان و زنان مبتلا به کاهش عملکرد حرکتی کمر ناشی از فتق دیسک کمری مراجعه کننده به فیزیوتراپی های شهر تبریز با سابقه کاهش عملکرد حرکتی کمر بیش از سه ماه و دامنه سنی بین ۳۵ تا ۵۰ سال تشکیل دادند . نمونه پژوهش حاضر با پیروی از پژوهش های مشابه و به صورت نمونه گیری در دسترس و هدفمند شامل ۳۰ نفر در هر گروه ده نفر (گروه آب درمانی و گروه اولتراسوند و گروه کنترل) بود . پس از انجام معاینات و آزمون های اولیه و شکل گیری سه گروه، گروه های تجربی آب درمانی، اولتراسوند و کنترل در یک برنامه تمرینی به مدت ۸ هفته و هر هفته سه جلسه (مدت زمان هر جلسه حدود ۴۰ دقیقه) شرکت نمودند . گروه کنترل در این مدت هیچ گونه ورزش منظمی انجام ندادند . بعد از اتمام تمرینات از هر سه گروه دوباره پس آزمون به همان روال پیش آزمون گرفته شد . سپس برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس و آزمون تعقیبی استفاده شد . یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بین تاثیر آب درمانی و اولتراسوند بر میزان بهبود عملکرد حرکتی کمر افراد دارای دچار کاهش عملکرد حرکتی کمر تفاوت وجود دارد . به این صورت که هر دو تمرینات بر بهبود عملکرد حرکتی بیماران تاثیر معناداری داشته است ولی تاثیر تمرینات آب درمانی برای بهبود عملکرد حرکتی کمر بیشتر از تمرینات اولتراسوند است . در نتیجه می توان بیان کرد که بهره گیری از تمرینات آب درمانی و اولتراسوند به عنوان بخشی از برنامه های درمانی برای بهبود مشکلات ناشی از بیماری دچار کاهش عملکرد حرکتی کمر توصیه می شود

Keywords:

آب درمانی , عملکرد حرکتی , تمرینات و اولتراسوند