استراتژی بازدارندگی از منظر فقه سیاسی

استراتژی بازدارندگی به عنوان یکی از راهبردهای مهم تامین امنیت مورد توجه پژوهشگران روابط بین الملل و محققان مطالعات امنیت و سیاست مداران است. با توجه به پدیدار شدن ناکار آمدی بازدارندگی سخت، به دلیل انتقادات و تردیدهای جدی به بازدارنده بودن،  ضرورت طرح و تبیین یک استراتژی بازدارنده با ابزارها و روش های نرم را آشکار می سازد. این مقاله با هدف پرکردن این ضعف در پاسخ به این پرسش که اگر جامعه اسلامی مورد تهدید امنیتی قرار گرفت، اسلام برای بازدارندگی و دفع تهدید، چه راهبردهای را از منظر فقه سیاسی در نظر گرفته است؟ پاسخ این است که برای دفاع و دفع تهدید، راهبردهای نرم را پیش نموده است، و اما اگر با شیوه های نرم و مسالمت آمیز قابل حل نبود، آنگاه جنگ و جهاد را به عنوان امر ثانوی برای دفاع و فرونشاندن فتنه تجویز و به افزایش توانایی و تقویت امکانات دفاعی دستور می دهد.

Keywords:

نظریه بازدارندگی , روابط بین الملل , صلح , امنیت جهانی , اندیشه دفاعی , آمادگی دفاعی