بررسی الگوی نویسندگی در مقاله های ایرانی و ارتباط آن با استنادپذیری

سابقه و هدف: همکاری های علمی، احتمال ارجاع و استناد به مقاله و ظهور نتایج آن در آثار دیگران را افزایش می دهد. این پژوهش با هدف مشخص کردن الگوی نویسندگی در رشته های مختلف علوم پایه، علوم انسانی و هنر و بررسی رابطه میان تعداد نویسندگان و میزان استناد به مقاله های ایرانی نمایه شده در وبگاه علم، انجام شده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از روش های توصیفی و تحلیلی با بهره گیری از روش های علم سنجی انجام شده و جامعه پژوهش کلیه مقاله های پژوهشگران ایرانی در موضوع های علوم پایه، علوم انسانی و هنر در وبگاه علم در سال ۲۰۱۲، ۱۷۶۷۱ سند است. تعداد استنادهای مقاله ها تا ماه می ۲۰۱۶ ثبت شده است. سال ۲۰۱۶ از این نظر انتخاب شد که مقاله های حوزه های مختلف، زمان کافی برای دریافت استناد را داشته باشند. داده ها با مراجعه به مقاله های هر رشته و شمارش تعداد نویسندگان هر مقاله و نیز تعداد استنادهایی که هر مقاله تا ماه می ۲۰۱۶ دریافت کرده بود، جمع ­آوری گردید. در جمع­ آوری و تحلیل داده ها از نرم ­افزارهای Bibexcel، Excel وSPSS  استفاده شد. یافته ها: پژوهش حاضر نشان داد که بیشترین الگوی مشارکت و همکاری پژوهشی در ایران گروه های دو تا پنج نفره هستند. همچنین همبستگی و رابطه بین تعداد نویسندگان و تعداد استنادها در رشته های مختلف، متفاوت است. نتیجه گیری: در بین موضوع های مورد بررسی، رشته پزشکی دارای بالاترین ضریب همبستگی بین تعداد نویسندگان و تعداد استنادها و باستان شناسی دارای کمترین میزان همبستگی بود.

Keywords:

Scientific collaboration , Co-authorship , Web of science , Number of authors , Number of citations , Iran , همکاری علمی , هم نویسندگی , وبگاه علم , تعداد نویسندگان , تعداد استنادها , ایران