آرش علی زاده - دانشگاه ازاد سیرجان

این پژوهش در پی طراحی یک مجتمع مسکونی است که ضمن دارا بودن کاربری های معمولی یک مجتمع مسکونی از فضاهای فرهنگی، تفریحی، رفاهی و ورزشی نیز برخوردار باشد و بتواند حس دلبستگی و تعلق خاطر را در ساکنین القا کند. کشور ما که ۷۰ درصد جمعیت آن را جوانان کمتر از ۳۰ سال تشکیل می دهند یکی از جوان ترین کشورهای جهان است فراهم نمودن زمینه های لازم نظیر ساخت مجموعه هایی که از یک سو بتواند نیازهای خانواده ها را تامین نموده و از سوی دیگر بتواند محیطی سالم و مطمئن برای گذراندن اوقات فراغت جوانان باشد امر بدیهی است. در حال حاضر در کشور ما متاسفانه از این گونه مجتمع ها یا اصلا یافت نمی شود و یا به صورت ناقص در تهران و یکی دو شهر دیگر به تعداد محدود وجود دارد لازم است توجه بیشتری به این امر مبذول شود. در مورد طراحی این مجتمع مسکونی باید گفت که شکل کشیده ساختمان هایی که برای برخورداری از دید و منظره های متنوع به آرامی شکسته اند و چیدمان پراکنده عناصر کالبدی طرح حاکی از نگاهی است که ساختمان و لندسکیپ را در تعامل و ادامه یکدیگر و هر دو را هماهنگ با محیط می داند. این پروژه هندسی خود را بر مبنای حضور انسان در فضا یافته است است و چندان فضا را در کانون توجه خود قرار داده است که نمای ساختمان را نیز به مثابه یک فضا دیده است، فضایی مابین که در سلسله مراتب درون و بیرون جایگاهی ویژه یافته است.

طراحی، مجتمع مسکونی، حس تعلق خاطر، حس دلبستگی