تجزیه و تحلیل نقش استرس شغلی در حضور علائم اسکلتی عضلانی مرتبط با ارگونومی و عوامل انسانی

امروزه بسیاری از مطالعات به نقش شرایط ارگونومی و روانی اجتماعی در توسعه مشکلات بهداشتی مختلف در کارگران اشاره کرده اند. یکی از مشکلات اصلی در محل کار، ناراحتی عضلانی اسکلتی است که اگر حذف نشود می تواند منجر به اختلالات ترومای تجمعی شود. شواهد تئوری نشان می دهد که سازمان کار می تواند بر توسعه این مشکلات تاثیر بگذارد. هدف از این مقاله ارائه یک تحلیل مقایسه ای از چهار مطالعه است که در آن حضور استرس شغلی با گزارش ناراحتی عضلانی اسکلتی مرتبط است و همچنین شرایط ارگونومی در محل کار که در آن به عنوان عوامل مداخله شناخته می شود. مطالعه مقطعی، مقایسه ای با ۶۴۹ کارگر از چهار شرکت انجام شد. ابزار مورد استفاده عبارت بودند از: ۱) پرسشنامه نوردیک استاندارد شده بر روی علائم اسکلتی عضلانی Kourinka؛ ۲) نسخه کوتاه پرسشنامه محتوای شغلی با ۲۷ مورد؛ و ۳) لیست ارزیابی ارگونومیک، به منظور تعیین خطرات به بخش های بالا و پایین. در چهار مطالعه رابطه بین حضور استرس شغلی و گزارشات علائم اسکلتی عضلانی یافت شد. در حالی که یک الگوی مشابه در رابطه با این رابطه یافت نشد، اما تغییرات در هر گروه مشاهده گردید. این تغییرات تحت تاثیر جنسیت و عوامل ارگونومی قرار گرفتند. نتایج مطالعه با یافته های لین، چن و لو سازگار است که نشان می دهند که زنان در مقایسه با مردان دارای شیوع بیشتر اختلالات عضلانی اسکلتی در تمام مناطق بدن هستند. همبستگی با مطالعه Solidaki، Chatzi، Bitsios، Markatzi، Plana، Castro et al وجود دارد، زیرا در هر دو ناراحتی عضلانی اسکلتی در مناطق مختلف بدن مربوط به عوامل روان شناختی گزارش شده است. نتیجه گرفته شد که طراحی مشاغل در صنایع نه تنها آسیب اسکلتی عضلانی را به دلیل شرایط نامناسب ارگونومیک ایجاد می کند، بلکه باعث ایجاد تنش در میان کارگران می شود که باعث افزایش علائم اسکلتی عضلانی می شود.

Keywords:

ارگونومی , استرس شغلی , علائم اسکلتی عضلانی , علائم اسکلتی , عوامل انسانی