یاسین صدری - کارشناس ارشد، دانشگاه ارومیه
زانیار قانعی - کارشناس ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران – جنوب

کاربرد روزافزون مهاربندهای فولادی برای مقابله با نیروهای زلزله ایجاب می کند که عملکرد لرزه ای این نوع سیستم ها مورد توجه بیشتری قرار گیرد. شکل متداول مهاربندهای همگرا از جمله ضربدری، ۷ یا ۸ (شورون) مشکلات زیادی در تامین فضای بازشوهای ساختمان به وجود می آورد از این رو معماران برای تامین فضای کافی جهت بازشوها در ساختمان تمایل به استفاده از مهاربندهای واگرا پیدا کرده اند که در آن، محل تلاقی محور اعضای مهاربند یکی نبوده و تیر پیوند افقی بخشی از سیستم مهاربندی محسوب میگرد. در این تحقیق ، مهاربندهای واگرا از نوع ۷ ، ۸ و قطری در قاب های سه بعدی ساختمان فولادی، با دهانه های ۶ متری ۴ و ۸ طبقه که محل قرارگیری مهاربندها در دهانه های وسط و کناری متغیر می باشند، قرار داده شده و مدلهای ساختمانهای مذبور تحت تحلیل های ترکیب بار متعارف، ترکیب بار تشدید یافته، تحلیل طراحی براساس ظرفیت و تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیر خطی قرار گرفته و نیروهای ایجاد شده در اعضای سازه با هم مقایسه گردیدند. برای انجام تحلیل های تاریخچه زمانی غیرخطی و مقیاس نمودن شتابنگاشت ها، از ۳، ۷ و ۱۱ زلزله استفاده گردیده که به صورت MCE مقیاس شده است. نتایج تحقیق حاضر و مقایسه انواع تحلیل ها نشان داده است که نسبت نیرو های طراحی بر اساس آیین نامه بیشتراز نیروی تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی میباشد که برای سازه های چهار طبقه در حدود ۱۰ درصد و برای سازه های ۸ طبقه حدود ۳۰ درصد می باشد که با توجه به سختی تحلیل ها و طراحی های لرزه ای و زمان بر بودن آنها نتایج بدست آمده از دستورات آیین نامه ای مورد قبول می باشد و طراح می تواند با ستفاده از دستورات آیین نامه ای اینگونه سازه ها را به راحتی طراحی و محاسبه نماید.

مهاربند واگرا، تقاضای لرزه ای، اعضای نیرو-کنترل