بررسی اثر محلول پاشی سایکوسل بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود بهاره (Cicer arietinum L.) در شرایط دیم

کاربرد تنظیم کننده­های رشد از روش­های مهم در کاهش آثار سوء تنش خشکی و به دست آوردن محصول مناسب در شرایط کمبود آب می­باشد. به­منظور مطالعه عملکرد و اجزای عملکرد نخود در واکنش به سطوح مختلف سایکوسل در شرایط دیم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه پژوهشی مرکز تحقیقات دیم سرارود کرمانشاه در طول فصل زراعی ۱۳۹۷ اجرا شد. تیمارهای مورد مطالعه شامل غلظت های سایکوسل در سه سطح صفر (آب به عنوان شاهد)، ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی­گرم در لیتر به عنوان عامل اصلی و دو رقم نخود (بیونیج و ثمین) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد که اثرات ساده رقم و سایکوسل بر همه صفات مورد مطالعه و اثر متقابل آن ها بر صفات تعداد شاخه جانبی، وزن غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن۱۰۰۰دانه، عملکرد زیست توده، عملکرد دانه و شاخص برداشت معنی­دار بود. تیمار ۴۰۰ میلی­گرم در لیتر سایکوسل موجب افزایش عملکرد و اجزای عملکرد نسبت به دیگر تیمارها شد. بیشترین عملکرد دانه در دو رقم ثمین و بیونیج با محلول­پاشی با سایکوسل ۴۰۰میلی­گرم در لیتر به ترتیب به میزان ۸۲/۱ درصد و ۳۱/۱درصد به دست آمد. از نظر صفات مورد مطالعه، رقم بیونیج نسبت به رقم ثمین عملکرد بیشتری داشت. به نظر می­رسد محلول­پاشی ۴۰۰ میلی­گرم در لیتر سایکوسل می­تواند برای بهبود عملکرد نخود در شرایط دیم توصیه شود.

Keywords:

بیونیج , سایکوسل , شاخص برداشت , عملکرد بیولوژیک , عملکرد دانه