تاثیر همزیستی میکوریزای آرباسکولار و شبه میکوریزای داخلی بر عملکرد دانه و برخی خصوصیات فیزیولوژیک ژنوتیپ های نخود (Cicer arietinum L.)
Publish place: Iranian journal of Pulses Research، Vol: 12، Issue: 2
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 142
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJPR-12-2_008
تاریخ نمایه سازی: 25 خرداد 1401
Abstract:
به منظور بررسی اثر تلقیح بذور ژنوتیپهای نخود با میکوریزای آرباسکولار و شبه میکوریزای داخلی بر روی عملکرد و برخی خصوصیات فیزیولوژیک نخود، آزمایشی به صورت اسپیلتپلات در قالب طرح بلوکهای کاملتصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی ۹۳-۱۳۹۲ به اجرا در آمد. فاکتور اصلی در سه سطح شامل میکوریزای آرباسکولار گونه Glomus mosseae و شبهمیکوریزای داخلی گونهPiriformospora indica و عدم مصرف کود و فاکتور فرعی شامل ۹ ژنوتیپ نخود بود. نتایج نشان داد که G. mosseae از اواسط فصل رشد به طور معنیداری باعث افزایش سطح برگ و ماده خشک گیاه نخود گردید. ژنوتیپ MCC۵۳۷ از اوایل فصل رشد از نظر سطح برگ و ماده خشک، برتری مشهودی نسبت به سایر ژنوتیپها داشت. میکوریزای آرباسکولار سبب افزایش معنیدار کلروفیلهای a و b، کاروتنوئیدها و سبزینگی برگ گردید، اما سطوح میکوریزا تاثیر معنیداری بر روی میزان کلروفیل کل نداشتند. بیشترین مقدار کلروفیل a در ژنوتیپهای MCC۵۳۷، MCC۴۲۷، MCC۶۹۳ و MCC۳۹۲، بیشترین مقدار کلروفیل کل در ژنوتیپهای MCC۵۳۷، MCC۴۲۷، MCC۳۹۲، MCC۶۹۳ و MCC۸۰ به ترتیب به میزان ۶۲۰/۰، ۶۱۲/۰، ۵۷۴/۰، ۵۶۴/۰ و ۵۶۲/۰ میلیگرم بر گرم وزن تر برگ، بیشترین مقدار کاروتنوئید در ژنوتیپهای MCC۵۳۷، MCC۴۲۷ و MCC۳۹۲ و بالاترین شاخص سبزینگی به ترتیب به میزان ۸/۳۳، ۷/۳۱ و ۹/۲۹ در ژنوتیپهای MCC۵۳۷، MCC۴۲۷ و MCC۳۹۲ مشاهده شد. بیشترین میزان عملکرد دانه در ژنوتیپ MCC۵۳۷ و شرایط کاربرد G. mosseae مشاهده شد که در مقایسه با شرایط عدم مصرف قارچ ۳۱ درصد بیشتر بود. در مجموع به نظر میرسد که میکوریزای آرباسکولار میتواند سبب بهبود خصوصیات فیزیولوژیک نخود شده و در بین ژنوتیپهای مورد بررسی، MCC۵۳۷، MCC۴۲۷ و MCC۳۹۲ از نظر ویژگی های فیزیولوژیک مورد مطالعه برتری داشتند.
Keywords:
Authors
محمد جواد ارشدی
دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی پارسا
دانشگاه فردوسی مشهد
امیر لکزیان
دانشگاه فردوسی مشهد
محمد کافی
دانشگاه فردوسی مشهد
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :