فهیمه عسکری - دانشجوی دکترای، روانشناسی تربیتی ،دانشگاه آزاد اسلامی ، کرمان،ایران
علیرضا منظری توکلی - استادیار، گروه علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان ، ایران
حمداله منظری توکلی - استادیار،گروه علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران
زهرا زین الدینی - استادیار،گروه علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران

در تحقیق حاضر روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و معادلات ساختاری و جامعه آماری است که شامل تمامی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر کرمان که در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ ۷۳۷۰ نفر بودند و نمونه پژوهش بر طبق فرمول کوکران ۳۸۰ نفر تخمین زده شد و بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. در این روش نمونه گیری نمونه ای انتخاب خواهد شد که احتمالی بوده و در آن هر واحد نمونه گیری مجموعه ای یا گروهی از اعضا است. داد ه ها از طریق پرسشنامه های سازگاری با مدرسه (سینها و سینگ، ۱۹۹۳)، موفقیت تحصیلی(صالحی ، ۱۳۹۳)، سبک زندگی اسلامی(کاویانی ، ۱۳۸۸) و سبک زندگی غربی (LSQ) (لعلی، عابدی و کجباف، ۱۳۹۱)، گردآوری و به روش همبستگی مدل معادلات ساختاری و به وسیله ی نرم افزار AMOS۲۳ و تکنیک بوت استرپ، تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که مدل با عنایت به شاخص های برازندگی از برازش مناسبی برخوردار است. اثر مستقیم سازگاری با مدرسه بر موفقیت تحصیلی (۴۳/۰)، بر سبک زندگی اسلامی(۵۶/۰)، بر سبک زندگی غربی(۲۴/۰) معنادار بود. اثر مستقیم سبک زندگی اسلامی بر سبک زندگی غربی(۶۵/۰)، بر موفقیت تحصیلی (۱۶/۰) معنادار بود و اثر مستقیم سبک زندگی غربی بر سبک زندگی اسلامی(۱۹/۰-)، بر موفقیت تحصیلی(۱۹/۰-) نیز معنادار بود. همچنین اثر غیرمستقیم سازگاری با مدرسه بر موفقیت تحصیلی با میانجی گری سبک زندگی اسلامی و سبک زندگی غربی(۱۸/۰) معنادار بود. بنابراین می توان برای بهبود پیشرفت تحصیلی، با راهنمایی و هدایت دانش آموزان در کسب مهارت های سازگاری و آموزش سبک زندگی سالم به آنها گام های موثری برداشت. گنجاندن مفهوم ارتقاء سبک زندگی در برنامه درسی مدارس به دانش آموزان کمک می کند تا به طور موثر در توسعه جامعه خود نقش داشته باشند.

سازگاری با مدرسه, موفقیت تحصیلی, سبک زندگی اسلامی, سبک زندگی غربی