زهرا زنگوئی پورمطلق - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تربیتی گرایش آموزش و بهسازی منابع انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل
عادل زاهدبابلان - استاد گروه علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل
مهدی معینی کیا - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل -
علی خالق خواه - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل -

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی سکوت سازمانی در رابطه بین جو سازمانی و فرسودگی شغلی صورت گرفته است. جامعه آماری شامل تمامی آموزگاران زن مقطع ابتدایی شهرستان بیرجند به تعداد ۸۳۲ نفر است که با روش نمونه گیری تصادفی طبقاتی، ۲۶۴ نفر به عنوان نمونه جهت مطالعه انتخاب شده اند. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه های جو سازمانی ساسمن و دیپ (۱۹۸۹)، فرسودگی شغلی مسلش و جکسون (۱۹۸۱) و سکوت سازمانی واکولا و بورادوس (۲۰۰۵) استفاده شده است. برای روایی پرسشنامه ها از متخصصان علوم تربیتی و مدیریت بهره گرفته شده است و پایایی پرسشنامه ها از طریق آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی (CR) محاسبه شده است. روش تحقیق توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری می باشد. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار های SPSS و SmartPLS و با آزمون پیرسون، مدل یابی معادلات ساختاری و شاخص نیکویی برازش تحلیل شدند. نتایج به دست آمده گویای آن بود که اثر مستقیم جو سازمانی بر فرسودگی شغلی منفی و معنادار است، اما اثر مستقیم این متغیر بر سکوت سازمانی مثبت و معنادار است. اما بین سکوت سازمانی و فرسودگی شغلی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین، جو سازمانی بر روی فرسودگی شغلی با میانجیگری سکوت سازمانی تاثیر غیر مستقیم و معناداری ندارد.

جو سازمانی، فرسودگی شغلی، سکوت سازمانی، آموزگاران زن.