محمد فاتحی - عضو هیات علمی دانشگاه علوم و معارف قرآن

انسان موجودی است تربیت پذیر و برای رسیدن به کمال نهایی خود لازم است در ابعاد مختلف وجودی، تحت تربیت قرار گیرد. یکی از ضرورت های تربیت انسان معاصر در بحران بی معنایی، تربیت دینی است و کامیابی در آن، متوقف بر شناخت عوامل و موانع موجود در این مسیر است، اما نگارنده در این پژوهش به دنبال تبیین موانع تربیت دینی، با تتبع در آیات، روایات و منابع تربیتی، به روش توصیفی - تحلیلی بوده است؛ با این هدف که از طریق شناسایی موانع، در پیشگیری و یا مرتفع نمودن آنها تسهیل و تسریع صورت گیرد. طبق نتایج حاصله از این بررسی، می توان به مواردی چون؛ غفلت از مخاطب شناسی و تفاوت های فردی، ضعف دانش و بصیرت، دیدگاه حق ستیزی، غفلت از زمان شناسی، عدم ثبات شخصیت، بی توجهی به فاصله نسلها و انتقادناپذیری، به عنوان موانع بینشی اشاره نمود. همچنین بلند پروازی، فردگرایی، عدم دلسوزی و مواسات، ترس و عدم اعتماد به نفس، ناشکیبایی، تندخویی و درشت گویی و احساس خودبرتربینی، گرایش های آسیب زایی هستند که در روند تربیت دینی اختلال ایجاد می کنند.

آسیب شناسی، روش های تربیتی، تربیت دینی، اسلام، قران، روایات