سیداشرف مجیدی - دانشآموخته کارشناسی ارشد حقوق جزا وجرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحدعلوم و تحقیقات تهران کردستان

ماهیت جرم محاربه، عبارت است از ظاهرشدن یا کشیدن سلاح جهت گرفتن مال، ارتکاب قتل، ایجاد هراس شدید و هم چنین اقدام به هر عملی با قصد به آشوب کشاندن گسترده جامعه اسلامی وتلاش در راستای برهم زدن امنیت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور، هدف از بیان آن، مشخص نمودن موضوع حدی و تعزیری جرم مذکور با توجه به دیدگاه فقه شافعی و قوانین موضوعه کیفری ایران برای مقابله با محاربان، ضمنا با تعمق در فقه شافعی و تامل در فلسفه عمیق مواد ۲۷۹ الی ۲۸۵قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۹۲ و اجرای آن در مورد جرم مذکور اعم از حد یا تعزیر به روشنی در می یابیم که در وضع و تشریع این قوانین، انسان و ارزش های والای انسانی، پیش از هر چیز دیگری مطرح و مد نظر بوده است. و هم چنین با کثرت ابهامات موجود در مورد جرم «محاربه » و حد و مرز آن، تشخیص فرد مجرم از غیر مجرم در دادگاه های جزایی ایران، عملی بس دشوار است، با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی، این نتایج حاصل می شود که مجازات های وضع شده از سوی شارع مقدس آیه ۳۳ سوره مائده و قوانین موضوعه به حقیقت، مانع و باز دارنده هستند، ازاین طریق می توان صیانت از مردم و ایجاد امنیت و آسایش برای جامعه را به ارمغان آورد. بنابراین با بررسی این پژوهش و واکاوی مسئله مورد نظر از دیدگاه تطبیقی فقه شافعی و حقوق کیفری ایران، می توان دید وسیعی در مورد جرم محاربه از منظر علمای علم حقوق قرار داد، تا راه گشای مسائل حقوقی در آینده گردد.

محاربه، قطاع الطریق، فقه شافعی، حقوق کیفری،