رحیم بدری گرگی - استاد گروه علوم تربیتی، دانشگاه تبریز
سینا شفیعی سورک - مدرس گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان یزد

افزایش فرسودگی در فراگیران و مشکلات تحصیلی و سلامتی مرتبط با آن، فرسودگی تحصیلی را به موضوعی درخور پژوهش تبدیل کرده است. در همین راستا هدف از انجام این مطالعه توصیفی، بررسی رابطه میان یادگیری خودنظم ده و فرسودگی تحصیلی بود. روش پژوهش مطالعه حاضر از نوع همبستگی است و نمونه تحقیق ۲۹۰ نفر از دانشجویان دوره های کاردانی و کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اشکذر را شامل می شود که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. داده ها با پرسش نامه های راهبردهای انگیزشی برای یادگیری پینتریچ و دی گروت (۱۹۹۰) و فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (۲۰۰۷) جمع آوری و با روش های آماری همبستگی ساده و رگرسیون گام به گام تحلیل شد. نتایج مطالعه، توانایی خودکارآمدی در پیش بینی مولفه های بی علاقگی تحصیلی و ناکارآمدی تحصیلی به گونه ای منفی، توانایی عناصر ارزش گذاریدرونی و خودتنظیمی در پیش بینی هر سه مولفه فرسودگی تحصیلی به گونه ای منفی و توانایی اضطراب امتحان در پیش بینی مولفه های خستگی تحصیلی و بی علاقگی تحصیلی به گونه ای مثبت را نشان داد. این نتایج آموزش مهارت های خودنظم دهی را برای جلوگیری از رشد فرسودگی در دانشجویان پیشنهاد می کند. 

یادگیری خودنظم ده, فرسودگی تحصیلی, راهبرهای انگیزشی, دانشجویان