اثربخشی برنامه آموزش مبتنی بر خود تنظیمی، ذهن آگاهی و مدیریت زمان بر کاهش تعلل ورزی و افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطه

تعلل ورزی تحصیلی پدیده ای رایج در بین دانش آموزان است. تعلل ورزی با عوامل مختلف فردی و محیطی ارتباط دارد و به پیامدهای تحصیلی و عاطفی منجر می شود. پژوهش حاضر به منظور استخراج مولفه های تعلل ورزی از تجارب بی واسطه دانش آموزان، تدوین و اجرای برنامهی آموزشی در جهت ارزیابی اثربخشی آن بر تعللورزی و پیشرفت تحصیلی دانشآموزان انجام شد. طرح مطالعهی فعلی از نوع ترکیبی کیفی- کمی بود. ۳۰ نفر از دانشآموزان پایهی سوم متوسطه به روش نمونهگیری هدفمند برای مشارکت در مرحلهی کیفی و ۶۴ نفر از دانشآموزان همین پایه در سال ۹۶-۹۵ بهعنوان آزمودنی در مرحلهی کمی به صورت خوشهای چند مرحلهای برای گروههای آزمایش و گواه انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات کیفی از مصاحبههای نیمهسازمانیافته و در مرحلهی کمی از پرسشنامه محققساخته تعللورزی و نتایج آزمونهای هماهنگ پیشرفت تحصیلی استفاده شد. نتایج مصاحبه های نیمه سازمان یافته ۱۲ مضمون اصلی مرتبط با تعلل ورزی را مشخص ساخت. تهیه محتوای برنامه ی آموزشی بر اساس مضامین استخراج شده صورت گرفت. نتیجهی تحلیل کوواریانس نشان داد که اجرای مداخلهی آموزشی بر کاهش تعللورزی و افزایش پیشرفت تحصیلی موثر بوده است. یافته های پژوهش به طور کلی نشان داد که میتوان از بستهی آموزشی طراحی شده برای کاهش گرایش به تعللورزی در دانشآموزان استفاده نمود.

Keywords:

تعلل ورزی تحصیلی , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان , پژوهش ترکیبی