فرهاد کهرازهی - استادیار گروه روانشناسی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
نرگس بامدی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش دلبستگی به والدین و همسالان در پیش بینی خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان انجام شد. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است که در سال ۱۳۹۲ انجام شد. جامعه این تحقیق را همه دانش آموزان پایه سوم راهنمایی شهرستان زابل به تعداد ۲۱۲۰ نفر تشکیل می دهند. از این جامعه ۲۵۱ نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسش نامه دلبستگی به والدین و همسالان آرمسدن و گرین برگ (۱۹۸۷) و پرسشنامه خودکارآمدی اجتماعی نوجوان کنلی (۱۹۸۹) استفاده شد. داده ها با استفاده از ویراست ۲۱ نرم افزار SPSS تجزیه وتحلیل شدند. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد، بین اعتماد و ارتباط به همسالان با خودکارآمدی اجتماعیدانش آموزان رابطه ی مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که فقط ارتباط با همسالان، خودکارآمدی را در دانش آموزان پیش بینی می کند. با توجه به نتایج می توان استنباط کرد که اعتماد و ارتباط با همسالان، می تواند در افزایش خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان نقش بسزایی داشته باشد.

خودکارآمدی اجتماعی, دانش آموزان, سبک دلبستگی