سیدعلیقلی روشن
عبدالوهاب پورقاز
عبدالباسط مرادزاده

در عصر گسترش روزافزون علوم و فنون و حاکمیت صنایع و تکنولوژی برتر بر همه ی ابعاد و جنبه های زندگی، مسئله ای که بیش از هر چیز دیگر توجه کارگزاران جوامع را به خود جلب کرده است، مسئله ی خلاقیت، نوآوری، هدایت و حمایت از صاحبان اندیشه های خلاق است. بحث درباره ی خلاقیت به معنای سخن گفتن درباره ی با ارزش ترین و سرنوشت ساز ترین مفاهیم و پدیده هاست. هدف پژوهش حاضر بررسی موانع ایجاد خلاقیت در دانش آموزان مدارس راهنمایی از دیدگاه معلمان است. روش مورد استفاده در این پژوهش روش توصیفی- پیمایشی و نمونه ی آماری تحقیق شامل ۳۱۰ نفر (۱۲۸ نفر مرد و ۱۸۲ نفر زن) از معلمان مدارس راهنمایی نواحی ۱ و ۲ شهر زاهدان می باشد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی محقق ساخته استفاده شد. یافته های پژوهش نشانگر این بود که از دیدگاه معلمان کمبود و ضعف امکانات و تجهیزات آموزشی، اهداف و محتوای کتب درسی نامناسب، روش های تدریس فعلی معلمان و تاکید زیاد بر نمره ی دانش آموز به عنوان ملاک ارزشیابی از عمده ترین موانع خلاقیت در نظام آموزشی ما هستند. همچنین یافته های پژوهش بیانگر این بود که روش های تدریس فعلی معلمان عامل اصلی در عدم خلاقیت دانش آموزان می باشد، اهداف و محتوای کتب درسی و کمبود و ضعف امکانات و تجهیزات آموزشی در رتبه های بعدی قرار داشتند و تاکید زیاد بر نمره ی دانش آموز به عنوان ملاک ارزشیابی اگر چه مانع خلاقیت تلقی می شود ولی در بین سایر عوامل در رتبه ی آخر قرار دارد و دارای کمترین اهمیت و تاثیر است.

موانع خلاقیت, تجهیزات آموزشی, محتوای کتب درسی, شیوه های تدریس, نمره ی دانش آموز