مصطفی حسین آبادی - دانشجوی دکتری، گروه تغذیه دام و طیور، دانشکده علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
تقی قورچی - گروه تغذیه دام و طیور، دانشکده علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران.
عبدالحکیم توغدری - گروه تغذیه دام و طیور، دانشکده علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران

این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح و روش­های مختلف فرآوری دانه کتان بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجه­های خونی و رفتار نشخوار در گوسفند انجام شد. ۴۲ راس میش بالغ نژاد مغانی با میانگین وزن اولیه ۸/۲±۴۷  کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی به هفت تیمار و شش تکرار تقسیم شدند. تیمارها شامل: گروه شاهد بدون دانه کتان، ۵ درصد دانه کتان خام، ۱۰ درصد دانه کتان خام، ۵ درصد دانه کتان میکرونیزه، ۱۰ درصد دانه کتان میکرونیزه، ۵  درصد دانه کتان اکسترود و ۱۰ درصد دانه کتان اکسترود بود. اندازه­گیری قابلیت هضم جیره به روش نشانگر داخلی خاکستر نامحلول در اسید در ۳ روز آخر آزمایش و نمونه­گیری از خون در روز آخر آزمایش انجام شد. سطوح و فرآوری دانه کتان اثر معنی­داری بر مقدار ماده خشک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک نداشت. میزان گلوگز، نیتروژن اوره­ای خون، قابلیت هضم ماده خشک و چربی خام تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت. با توجه به اینکه نتایج این آزمایش نشان می­دهد استفاده از دانه کتان فرآوری شده در سطح ۱۰ درصد موجب بهبود قابلیت هضم و برخی فراسنجه­های خونی گردید، می­توان از دانه کتان اکسترود و میکرونیزه در سطح ۱۰ درصد به عنوان منبع انرژی و پروتئین در جیره میش­ها استفاده نمود.

عملکرد رشد, فراسنجه های خونی, فرآوری دانه کتان, قابلیت هضم مواد مغذی, گوسفند