شعائر امامیه عراق در عصر حضور ائمه (ع)

انجام شعائر الهی و دینی در آیات و روایات بسیار تاکید شده و احیای آن از سوی بزرگان دین نیز سفارش شده است. هر گروه دینی و مذهبی و حتی غیر دینی، نشانه­ها و علامت­های اختصاصی دارد که پیروانشان با آنها شناخته می­شوند. شیعیان امامیه نیز در سرزمین­های مختلف اسلامی در طول تاریخ از این امر مستثنی نبوده­اند. چنانکه در رفتار فردی و اجتماعی شیعیان امامیه ساکن در منطقه عراق، در بازه زمانی حضور حضرات ائمه (ع)، می­توان چنین شعائری را شناسایی نمود. پژوهش حاضر با بهره­مندی از روش توصیفی- تحلیلی روشن ساخت که شیعیان عراق به­دلیل دسترسی به امامان معصوم (ع) و مشاهده مستقیم عملکرد ایشان، نسبت به شناخت و اجرای شعائر شیعی پیشگام بودند، اما وجود شرایط تقیه نیز در موقعیت­ها و ادوار مختلف در اجرای این شعائر تاثیرگذار بوده است. زیارت قبور ائمه (ع)، جهر به «بسم الله»، اذان اختصاصی شیعی، برپایی مراسم سوگواری و سیاه­پوشی، برگزاری جشن­ها، پرداخت خمس به ائمه (ع)، نحوه خاص وضو، مقبره­سازی و حکم خاص فقهی در طلاق از مهم­ترین شعائر رایج در میان شیعیان عراق به­شمار می­رود.

Keywords:

شعائر , شیعه , امامیه , عراق , عصر حضور