عبدالوهاب پورقاز
امین محمدی
مرضیه دوستی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر خودکارآمدی تحصیلی و خستگی شناختی بر حل مسائل شناختی دانش آموزان است و جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر و دختر پایه اول متوسطه در دبیرستان های شهر سرایان تشکیل می دهند. حجم نمونه اولیه پژوهش ۴۵۰ نفر از دانش آموزان پایه اول متوسطه بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و سپس بر اساس مقیاس خودکارآمدی تحصیلی، ۱۲۰ دانش آموز (۶۰ دختر و ۶۰ پسر) دارای خودکارآمدی تحصیلی بالا و پایین انتخاب و به صورت تصادفی در ۸ گروه ۱۵ نفره جایگزین شدند. آزمایش دارای دو مرحله بود؛ در مرحله اول آزمودنی ها در گروه های آزمایش و گواه با تکالیف تشخیصی قابل کنترل و غیرقابل کنترل روبرو شدند و در مرحله دوم، گروه ها برای مقایسه در موقعیت آزمون قرار گرفتند. در نهایت، داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس سه راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که اثر سطح خودکارآمدی تحصیلی و خستگی شناختی در عملکرد حل مساله دانش آموزان معنی دار است. در حالی که جنسیت دانش آموزان در عملکرد حل مساله آن ها تاثیر نداشت. یافته های پژوهش همچنین نشان داد که اثر تعاملی خودکارآمدی تحصیلی و جنسیت، اثر تعاملی خستگی شناختی و جنسیت، اثر تعاملی خودکارآمدی تحصیلی و خستگی شناختی و اثر تعاملی خودکارآمدی تحصیلی، خستگی شناختی و جنسیت بر عملکرد حل مساله دانش آموزان معنی دار نیست. با توجه به یافته های بالا، برای مطالعه عملکرد دانش آموزان در موقعیت حل مساله، تمرکز بر نقش متغیرهای خودکارآمدی و خستگی شناختی ضروری به نظر می رسد.

خودکارآمدی تحصیلی, خستگی شناختی, حل مسائل شناختی, دانش آموزان