بهزاد حاصلی - پژوهشگر بنیاد ملی نخبگان،تهران، ایران
فرشید پیرهانی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز

روش عمومی به منظور برآورد اثرات اندرکنش میان قاب در تحلیل و طراحی سازه، فرض اتصال دیوار پرکننده به قاب می باشد و دراین حالت اندرکنش بین قاب اصلی و دیوار پر کننده در نظر گرفته می شود. سختی و مقاومت اضافی به دلیل وجود دیوارهای پر کنندهدر حین اعمال بارگذاری دینامیکی عمدتا رفتار سازه ای و تقاضای شکل پذیری المان های سازه را تغییر خواهد داد. حضور میان قابباعث افزایش سختی و مقاومت سازه شده و در نتیجه موجب تغییر پاسخ لرزه ای سازه می شود، لذا از میان قاب می توان به منظور بهبودرفتار سازه های دارای طبقه نرم استفاده کرد. بنابراین در این مطالعه به منظور ارزیابی عملکرد میان قاب، سه سازه سه، پنج و هشتطبقه در محیط نرم افزار OpenSees تحت اثر رکوردهای زلزله تحلیل شده و در ادامه اثر مقاومت فشاری المان های تیر و ستون درقاب های مورد مطالعه، بر رفتار لرزه ای سازه دارای میان قاب بررسی شده است . نتایج نشان میدهد، صرف نظر از ارتفاع سازه، حضورمیان قاب عملکرد سازه را بهبود داده و پاسخ های لرزه ای را به صورت چشمگیری کاهش می دهد. به نحوی که حداکثر جابجایی سازهسه، پنج و هشت طبقه در حضور میان قاب به ترتیب ۳۷.۵ ،% ۳۹.۸ % و ۴۱.۵ % حاصل شده است. همچنین حضور میان قاب موجب توزیعیکنواخت دریفت در طبقات شده و مقاومت جانبی و برش پایه در سازه های مختلف را افزایش داده است. تاثیر میان قاب در افزایش برشپایه سازه سه، پنج و هشت طبقه به ترتیب برابر با ۳۰.۴% ، ۳۷.۶ % و ۴۰ % است. همچنین با افزایش مقاومت فشاری اعضای سازه ای،شاهد کاهش جابجایی نسبی سازه های با و بدون میان قاب هستیم. البته نرخ این روند کاهشی در سازه های بدون میان قاب محسوس تر است.

سازه های میان مرتبه، نامنظمی هندسی، میان قاب، عملکرد لرزه ای، ارتفاع سازه