حجت کرمی - دانشجوی دکتری شهرسازی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
بیژن کلهرنیا - استاد گروه شهرسازی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران

خشکسالی یک خطر بی سروصدا در طبیعت است و منشاء اصلی آن کمبود بارش طی یک دوره طولانی از زمان است که معمولا یک فصل یا بیشتر می باشد. تعداد کل آسیب دیدگان از خشکسالی سال های ۱۹۶۶ تا ۱۹۸۸ بالغ بر ۱.۵ میلیارد نفر بوده که % ۵۲ از آسیب دیدگان از بلایای طبیعی را تشکیل می دهد. امروزه یک سوم از جمعیت جهان از نظر آبی در مضیقه هستند و تا سال ۲۰۲۵ از هر سهنفر، ۲ نفر با کمبود آب مواجه خواهند بود. لذا باید تهدیدهایی مانند پدیده ی خشکسالی را با ارائه ی راهکارهای علمی به فرصت تبدیل کنیم که یکی از اقدامات مهم در این زمینه تشکیل ستاد خشکسالی می باشد. کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه به یک میزان از خشکسالی آسیب نمی بینند و این نه به خاطر تفاوت در اقلیم است بلکه به علت تفاوت در مدیریت آنها می باشد. مدیریتی که هم اکنون برای جلوگیری و مقابله با خشکسالی در جریان می باشد ساخت سدهای بیشتر، افزایش پروژه های شیرین کردن آب و انجام حفاری ها است در نتیجه اعمال این نوع مدیریت نه تنها مشکل حل نخواهد شد بلکه بهره برداری بیش از حد و ناپایدار از منابع آبی و نهایتا تشدید مشکل را نیز به دنبال خواهیم داشت. در این تحقیق به بررسی اثرات خشکسالی بر تشدید بحران جهانی شدن می پردازیم و در آن اینسوال مطرح می شود که چگونه عملکرد خود را در طول دوره های خشکسالی بالا ببریم و همچنین برنامه ریزی درست داشته باشیم

خشکسالی، جهانی شدن، تغییر اقلیم، خشکسالی اقلیمی، بحران کم آبی ایران و جهان