مهشید جلیلی - گروه علوم دریایی، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
ابوالفضل صالح - گروه زیست شناسی دریا پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی
مریم فلاحی - گروه علوم دریایی، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
علی ماشینچیان مرادی - گروه علوم دریایی، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
محمدرضا فاطمی - گروه علوم دریایی، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران

فراوانی، پراکندگی و تنوع ساختار جمعیت گونه­ای فیتوپلانکتونی و میزان غلظت مواد مغذی خلیج چابهار در سال ۹۹-۹۸ مورد بررسی و اندازه­گیری قرار گرفت. گسترش فیتوپلانکتون به عوامل فیزیکوشیمیایی، مواد مغذی در دسترس، میکسوتروفی بودن گونه­ها و شکارچیان (زئوپلانکتون) بستگی دارد. نمونه­برداری از آب توسط بطری نیسکین در ۹ ایستگاه در ۶ بار از سال در دوره­های پیش مانسون، ۲ بار در مانسون جنوب غربی، پس مانسون و ۲ بار در مانسون تابستانه انجام گرفت. در این بررسی ۱۱۴ گونه فیتوپلانکتون متعلق به ۴ شاخه باسیلاریوفیتا، داینوفیتا، سیانوفیتا و کروموفیتا شناسایی شد. داینوفیتا با تراکم ۹۴% بیشترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. با انجام آزمون آماری غیرپارامتریک Kruskal-Wallis تفاوت معنی­داری بین تراکم گونه­های ماه­های نمونه­برداری شده دیده شد. اگرچه اختلاف معنی­داری بین تراکم گونه­ها و میزان مواد مغذی دیده نشد اما همسویی مشخص و واضحی بین میزان مصرف مواد مغذی و تراکم فیتوپلانکتون مشاهده گردید. نتایج نشان داد افزایش مواد مغذی در پاییز و زمستان سبب افزایش تراکم فیتوپلانکتون (به خصوص در مهر و بهمن) می­شود. آزمون CCA نشان داد که حدود ۸۴% تغییرات تراکم فیتوپلانکتون به میزان مواد مغذی و میزان اکسیژن محلول بستگی دارد.

تراکم, تنوع, خلیج چابهار, فیتوپلانکتون, مانسون