وحیده سعدی نعلبندی - دانشجوی دکتری الهیات و معارف اسلامی(فلسفه و کلام)، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران
سید عباس ذهبی - استادیار گروه فلسفه دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران (نویسنده مسئول)

حمید الدین کرمانی(۴۱۱-۳۵۲ق) ملقب به حجه العراقین، یکی از پرنفوذترین و تاثیرگذارترین متفکران کیش اسماعیلی در دوره اقتدار حکومت فاطمیان است. او با بهره گیری از فلسفه نوافلاطونی و تاثیرپذیری از آموزه های اسلامی سعی می کند با تکیه بر الهیات سلبی، الگویی جدید از خداشناسی ارائه دهد. این الگو نه با خداشناسی فیلسوفانی چون فارابی و ابن سینا هماهنگ است و نه با رای معتزله و اشاعره. او همچون استاد خود سجستانی، خدا را ماورای آن می داند که بتوان او را «موجود» یا «ناموجود»، «شیء» یا «لا شیء» خواند. از طرف دیگر نظریه تعطیل  معتزله را با تفسیر و توضیح اشتباه آنان روشن می کند. این مقاله می کوشد ابتدا زمینه شکل گیری الهیات سلبی کرمانی را نشان دهد و سپس با دسته بندی دلایل وی، تصویر روشن تری از الهیات سلبی او ارائه کند. این دلایل به دو دسته دلایل معرفت شناختی و وجود شناختی تقسیم می شوند. برای دریافت اصل مقاله، از نورمگز و یا مگیران ، آدرس های زیر را کپی و در نوار آدرس مرورگر خود وارد نمایید: مگیران: https://www.magiran.com/paper/۲۱۷۳۹۲۸ نورمگز: https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/۱۶۸۵۲۱۵  

حمید الدین کرمانی, شیعه, اسماعیلیه, الهیات سلبی, ذات و صفات