تاثیر هشدار در رفع مسئولیت(مربیان) بنابرقاعده های اقدام به زیان و تحذیر

مسئولیت افراد در قبال اقدامات بی واسطه یا باواسطه خویش، موجب ضامن شمرده شدن عامل زیان است. روشن است که این امر به طور طبیعی، سبب نوعی رفتار احتیاط آمیز و ترک ورود به عرصه های مورد نیاز مثل فعالیت های ورزشی است که در ذات آن اقدامات پرخطر وجود دارد. چاره اندیشی برای رفع این مشکل، توجه بسیاری از متصدیان و مجریان را به خود جلب نموده است. از عوامل موثر در رفع مسئولیت از عامل زیان، هشدار می باشد. این مقاله درصدد بررسی فقهی و حقوقی این مسئله است که در میان قواعد فقهی برای رفع مسئولیت از عامل زیان به چه قاعده ای می توان استناد نمود و به صورت کلی، حدود و قلمرو و حکم فقهی مستفاد از آن چیست؟در پاسخ به این پرسش ها به اختصار می توان چنین گفت که از نگاه فقه و حقوق قاعده تحذیر قابل استناد برای رفع مسئولیت افراد در فعالیت های تربیتی، ورزشی، پزشکی و... است. جریان این قاعده شرایطی از جمله اعلام و انجام هشدارهای لازم و... دارد. درصورتی که شخصی با آگاهی از هشدارهای لازم و کافی اقدام به شرکت در مسابقات و عملیات ورزشی کند و از این ناحیه متحمل خساراتی گردد، اصل برائت ذمه حاکم بر ادله اثبات مسئولیت و رافع آن است و لذا هیچ گونه مسئولیت (مدنی یا کیفری) متوجه عامل غیر نمی باشد؛ بلکه خودش ضامن است.

Keywords:

هشدار , مسولیت , مربی , قاعده تحذیر , قاعده اقدام به زیان