محمد علی همتی - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم ومعارف قرآن کریم
محمد کاظم شاکر - استاد تمام دانشگاه علامه طباطبایی
راضیه تبریزی زاده - استاد یار مدعو دانشگاه پیام نور اصفهان

واژه­شناسان مسلمان، واژه قرآن را عربی اصیل می دانند و به معنای «قرائت»، «تلاوت» و «خواندن» دانسته اند. برخی از خاورشناسان، این واژه را واژه­ای غیر عربی و اصل آن را «قریانا» در زبان سریانی آرامی دانسته، ضمن آن که معانی «قرائت»، «تلاوت» و «خواندن» که مسلمانان در معنای این واژه آورده اند را تصدیق کرده­اند، برداشت­های متفاوتی از این معانی داشته­اند. کریستف لوکزنبرگ، نویسنده­ کتاب «قرائت سریانی آرامی از قرآن»، بر این نظر است که قریانا به گزیده هایی از نوشتارها اطلاق می­شده که در مراسم عبادی خوانده می­شده است؛ به نظر وی، مطابق خود قرآن، منبع این گزیده ها «کتاب مقدس» بوده است. در این نوشتار، واژه «قرآن» با استفاده از زبان شناسی تاریخی تطبیقی مورد بررسی قرار گرفته و دیدگاه های این نویسنده مورد نقد قرار گرفته است. 

خاورشناسان, کریستف لوکزنبرگ, واژه قریانا, واژه قرآن