منصور عادل پور - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهیدچمران اهواز، اهواز، ایران
علیرضا زراسوندی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهیدچمران اهواز، اهواز، ایران

آمیزه افیولیتی حیدرآباد در کمپلکس افیولیتی نهبندان، واقع در زمین درز سیستان، در مرز میان بلوک­های قاره­ای لوت و افغان واقع شده است. این سنگ­ها به­طور عمده شامل پریدوتیت گوشته­ای، لیستونیت، گابرونوریت، گابرو توده­ای و لایه­ای، بازالت بالشی و رسوبات عمیق دریایی است، که در جایگاه پشته میان اقیانوسی (MOR) تشکیل شده­اند. کانی­های الیوین، ارتوپیروکسن، کلینوپیروکسن و اسپینل سازنده­های اصلی پریدوتیت­های گوشته آمیزه افیولیت حیدرآباد هستند. الیوین­های پریدوتیت­های گوشته ای اغلب سرپانتینی شده­اند. مطالعات تفصیلی مایکروپروب روی کروم­اسپینل­های موجود در پریدوتیت­های گوشته­ای مقادیر بسیار بالای Mg# (۴/۶۲ تا ۶۷ درصد وزنی) و Cr# (۱/۱۸ تا ۵/۳۴ درصد وزنی) و مقادیر پایین TiO۲ (میانگین ۰۵/۰درصد وزنی) را نشان می­دهد. میزان Fe+۳ در کروم اسپینل­های موجود در پریدوتیت­های گوشته­ای مورد مطالعه بسیار پایین (میانگین ۰۲/۰ درصد وزنی) است که نشان­دهنده تبلور در شرایط فوگاسیته پایین اکسیژن است. همچنین ترکیب الیوین­ها از نوع فورستریت (۹۰.۹۰- Fo۹۰.۰۷)، ارتوپیروکسن­ها از نوع انستاتیت، کلینوپیروکسن­ها از نوع دیوپسید و اسپینل­ها از نوع آلومینیوم و کروم­دار هستند. نمودارهای جداکننده محیط زمین­ساختی برای هارزبورژیت و لرزولیت ویژگی­های پریدوتیت­های آبیسال را نشان می­دهند.

آمیزه افیولیتی, پریدوتیت, حیدرآباد, شیمی کانی, عمیق, نهبندان