کرامت الله زیاری - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
رباب ملکی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
اسحاق خندان - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران

از نقطه نظر جغرافیایی عدالت فضایی شهر مترادف با توزیع فضایی عادلانه امکانات و منابع بین مناطق مختلف شهری و دستیابی متناسب شهروندان به آنها است، زیرا عدم توزیع عادلانه آنها به بحران های اجتماعی و مشکلات پیچیده فضایی خواهد انجامید. منطقه ۶ از جمله مناطق شهر تهران می­باشد که به علت غلبه نسبی فضاها و کاربری های فرامنطقه ای با کمبودهای شدید خدمات شهری و سرانه های کاربری فضای سبز، بهداشتی درمانی، ورزشی و فرهنگی در سطح محلات مواجه است. از این رو در این مقاله ابعاد عدالت فضایی در منطقه ۶ کلانشهر تهران مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق مقاله حاضر توصیفی - تحلیلی و نوع آن کاربردی است که در آن اطلاعات به صورت اسنادی و کتابخانه ای گردآوری شده اند. در این مطالعه، جهت سنجش شاخص های عدالت فضایی اعم از اقتصادی، اجتماعی و کالبدی، از داده ها و اطلاعات بلوک های آماری سرشماری ۱۳۹۵ کلانشهر تهران استفاده شد. به منظور بررسی عدالت فضایی در منطقه ۶ شهر تهران، از تحلیل لکه های داغ و خود همبستگی فضایی در محیط نرم­افزار آرک جی.ای. اس استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که محلات آرژانتین – ساعی (۳۵۲۷ خانوار) و ولیعصر (۳۲۷۲ خانوار) بیشترین برخورداری را از شاخص های موجود به خود اختصاص داده اند. همچنین، محلات فاطمی (۹۳۰۹ خانوار) و وصال (۲۶۶۴ خانوار) کمترین میزان برخورداری از تعداد شاخص های موجود را دارند. همچنین براساس بررسی های انجام شده مشخص گردید که محلات منطقه ۶ تهران از نظر توزیع شاخص های عدالت فضایی در وضعیت مطلوب قرار ندارند. 

توزیع عادلانه, سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS), شاخص های عدالت فضایی, عدالت فضایی, منطقه ۶ تهران