عیسی شریف پور - سازمان تحقیقات شیلات ایران
محمد مازندرانی - عضو هیئت علمی
حسینعلی خوشباور رستمی - مرکز تحقیقات شیلات گرگان

در این مطالعه وضعیت آلودگی انگلی در مزارع کپور ماهیان پرورشی استان گلستان مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور برای سال ۱۳۸۶ تعداد ۱۶ مزرعه و برای سال ۱۳۸۷ تعداد ۱۵ مزرعه بصورت کاملا تصادفی انتخاب شد ه و مورد مطالعه قرار گرفتند. در مجموع ۱۸۶۰ نمونه از مزارع مذکور در طی ۲ سال مورد بررسی انگلی قرار گرفت. بر اساس نتایج این بررسی در سالهای ۸۶ و ۸۷ به ترتیب ۵۶/۲۵ % و ۹۳/۳ % آلودگی انگلی از مزارع تحت مطالعه جداسازی گردید. یشترین میزان شیوع آلودگی در سال ۱۳۸۷ مربوط به تریکودینا با شیوع ۶۰ % و فراوانی ۸/۹۶ ± ۱۶/۲۵%، سپس ژیروداکتیلوس و داکتیلوژیروس هر کدام با ۳۳/۳% شیوع و فراوانی۷/۳۳ ± ۲۱ % و ۵/۹۷ ± ۸/۱۲% به ترتیب، بعد لرنه آ با شیوع ۶/۶۶% و فراوانی ۹% و بروز بیماری ساپرولگنیا با ۱۳/۳۳% شیوع ثبت گردید بر اساس نتایج بررسی های سال ۱۳۸۶ بیشترین میزان شیوع این آلودگی مربوط به تریکودینا با ۴۳/۷% و فراوانی ۸/۴۳ ± ۱۵/۸۵% سپس داکتیلوژروس و ژیروداکتیلوس با شیوع ۱۸/۷ % و فراوانی ۱۳/۰۵ ± ۱۶/۳۳% و ۷/۲۱ ± ۲۹% به ترتیب، و در نهایت لرنه آ با شیوع ۶/۲۵ % و فراوانی ۶% تعیین گردید. بر اساس بررسی های آماری شدت شیوع آلودگی در سال ۱۳۸۷ نسبت به سال ۱۳۸۶ بیشتر بود اما اختلاف معنی داری در فراوانی آلودگی انگلی مزارع آلوده مشاهده نشد (۰/۰۵

آلودگی انگلی, مزارع کپور ماهیان, گلستان