مهسا اقحوانی شجری
سید حسین نعمتی
محمد مهدی مهربخش
جبار فلاحی
فاطمه حقیقی تاجور

به منظور مطالعه اثرات بستر کاشت و رژیم آبیاری بر شاخص های رشد گیاهچه ای تعدای از ارقام هیبرید و استاندارد گوجه فرنگی، آزمایشی در سال ۱۳۸۸ در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد بصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل بستر کاشت (پیت، کوکوپیت و خاک باغچه)، رژیم آبیاری (۴۸ و ۷۲ ساعت) و رقم (جی اس ۱۲، آر اف تی و زمرد به عنوان ارقام هیبرید؛ سوپرمجار، سوپر سی اچ و کویین به عنوان ارقام استاندارد) بودند. بر اساس نتایج آزمایش، حداکثر سرعت سبز شدن (۰۴/۶ درصد روز۱-)، وزن خشک برگ (۶۱/۰ گرم)، سطح برگ (۳/۱۷۲ سانتیمتر مربع) و ارتفاع ساقه (۱۵/۶ سانتیمتر) در بستر کاشت پیت و حداکثر تعداد میانگره (۱۱) در بستر کوکوپیت مشاهده شد. همچنین بیشترین مقادیر وزن خشک برگ (۶۰/۰ گرم)، وزن خشک ساقه (۲۹/۰گرم)، سطح برگ (۱۸/۱۴۹ سانتیمتر مربع) و ارتفاع ساقه (۶۰/۵ سانتیمتر) در رژیم آبیاری ۴۸ ساعت، و بیشترین درصد سبز شدن (۸/۸۰ درصد)، سرعت سبز شدن (۱۳/۶ درصد روز۱-) و قطر ساقه (۶۳/۲ میلیمتر) در رژیم آبیاری ۷۲ ساعت بدست آمد. در بین ارقام مورد مطالعه بیشترین درصد سبز شدن (۸/۹۸ درصد) و تعداد میانگره (۱۰ عدد) در رقم جی اس ۱۲ و بیشترین مقدار وزن خشک برگ (۶۱/۰ گرم) و ارتفاع ساقه (۳۳/۵ سانتیمتر) در رقم زمرد بدست آمد. نتایج نشان داد که اثرات متقابل دوگانه و سه گانه برای اکثر صفات معنی دار گردید و بیشترین مقادیر وزن ریشه و سطح برگ در تیمار دور آبیاری ۴۸ ساعت با بستر پیت و همچنین ۴۸ ساعت با رقم زمرد بدست آمد. همچنین بیشترین سرعت جوانه زنی در تیمار دور آبیاری ۷۲ ساعت و بستر پیت (۸۷/۶ درصد روز۱-) مشاهده شد. به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که بعضی از بسترهای کاشت بدون خاک بسته به نوع ارقام شاخص های رشد گیاهچه ای گوجه فرنگی را بهبود می دهند.

گوجه فرنگی, نشا, کاشت بدون خاک, درصد سبز شدن, سرعت سبز شدن, شاخص های رشد گیاهچه