تاثیر ساکارز و اسید سالیسیلیک بر ماندگاری و کیفیت پس از برداشت گل شاخه بریده آلسترومریا (Alstroemeria cv. Stratus)

آلسترومریا یکی از مهم ترین گل های شاخه بریده می باشد که به کمک برخی مواد می توان ماندگاری آن را افزایش داد. این پژوهش با هدف مطالعه اثر برخی محلول های شیمیایی در پس از برداشت گل های بریدنی آلسترومریا رقم استراتوس به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور ساکارز ) ۰، ۵، ۱۰ و ۱۵ گرم در لیتر( و اسید سالیسیلیک )۰، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرم در لیتر (در سه تکرار اجرا گردید. ماندگاری، محتوای نسبی آب برگ و گلبرگ، نشت الکترولیت برگ و گلبرگ، جذب محلول، محتوای کلروفیل و درصد زردی برگ بررسی شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تاثیر ساکارز فقط بر نشت الکترولیت گلبرگ و میزان کلروفیل معنی دار شد. اثر اسید سالیسیلیک بر تمام صفات به جز نشت الکترولیت گلبرگ در سطح یک درصد معنی دار شد. اثر متقابل ساکارز و اسید سالیسیلیک بر تمام صفات در سطح پنج درصد تاثیر معنی دار داشت. نتایج نشان داد که تیمار ۱۵ گرم در لیتر ساکارز بیش ترین میزان کلروفیل a و کم ترین نشت الکترولیت گلبرگ را دارا بود. تیمار ۴۰۰ میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک بیش ترین ماندگاری، محتوای نسبی آب برگ و گلبرگ، کلروفیل، جذب محلول و کم ترین نشت الکترولیت برگ و زردی برگ را نسبت به شاهد نشان داد. تیمار ۱۵ گرم در لیتر ساکارز همراه با ۴۰۰ میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک بیش ترین ماندگاری، جذب محلول و کم ترین نشت الکترولیت گلبرگ را نسبت به شاهد دارا بود. بنابراین استفاده از ۴۰۰ میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک برای افزایش ماندگاری و کیفیت گل های بریده آلسترومریا توصیه می شود.

Keywords:

ساکارز , اسید سالیسیلیک , آلسترومریا , ماندگاری , کیفیت پس از برداشت