بررسی تاثیر پلی مر سوپرجاذب و سطوح مختلف کم آبیاری بر رشد و برخی خصوصیات کمی و کیفی میوه گوجه فرنگی ( Lycopersicum esculentum L.

پلی مرهای سوپرجاذب میتوانند با جذب مقادیر قابل ملاحظه آب و افزایش قدرت نگهداری آب در خاک، به مرور آن را در اختیار ریشه گیاه قرار دهند. برای تعیین تاثیر کاربرد مقادیر پلیمر سوپر جاذب در کاهش اثرات تنش خشکی و افزایش راندمان آبیاری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با ۴ تکرار و تیمارهای ۰، ۱۰ و ۲۰ درصد حجمی سوپر جاذب و میزان رطوبت۱۰۰ درصد، ۵۰ و ۲۵ درصد ظرفیت زراعی به روش وزنی در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز انجام شد. تنش آبی باعث کاهش اجزای عملکرد چون محتوای کلروفیل، وزن تر و خشک شاخساره شد ولی تاثیر معنیداری در سطح احتمال ۵ درصد بر شاخص های میوه نداشت. سوپرجاذب باعث بهبود پارامترهای رشدی گوجهفرنگی در شرایط تنش شد به طوری که در ظرفیت زراعی ۵۰ درصد سوپرجاذب ۱۰ درصد حجمی باعث افزایش ۱۴ درصدی محتوای نسبی آب بافت و ۶۰ درصدی وزن تر ریشه نسبت به تیمار بدون اعمال سوپرجاذب شد. سوپرجاذب ۲۰ درصد حجمی باعث افزایش ۲۲ درصدی کلروفیل در ظرفیت زراعی ۲۵ درصد، سوپرجاذب ۱۰ درصد حجمی به ترتیب باعث افزایش ۲۸ و ۵۳ درصدی محتوای نسبی آب بافت و وزن تر ریشه در ظرفیت زراعی ۲۵ درصد نسبت به تیمار بدون اعمال سوپرجاذب در سطح احتمال ۵ درصد شد. به کار بردن پلی مر سوپرجاذب با افزایش ویژگیهایی مانند افزایش قدرت نگهداری آب در خاک و ریشه میتواند در شرایط تنش رشد معمول گیاه را منجر شود.

Keywords:

تنش خشکی , سوپرجاذب , گوجه فرنگی