الهه میرابی
سید حسین نعمتی
محمد مهدی مهربخش
حسین ابراهیمی

تولید خربزه از طریق کشت نشا می تواند باعث پیش رسی محصول، صرفه جویی در مصرف بذر، کنترل آفات و بیماری ها و کاهش خطرات سرمازدگی را به دنبال داشته باشد. به منظور بررسی اثرات بسترها کشت و رقم بر خصوصیات نشای خربزه آزمایشی به صورت فاکتوریل (۲×۶) در غالب طرح کاملا تصادفی با ۱۰ تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی در سال ۱۳۸۹ انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو رقم خربزه تجاری به نام زرد ایوانکی و خاتونی و نیز بسترهای کشت شامل: بستر۱: پیت ۵۰ درصد،کوکوپیت ۲۵ درصد، ماسه ۲۵ درصد، بستر۲: پیت ۵۰ درصد،کوکوپیت ۲۵ درصد، ورمی کمپوست ۲۵ درصد، بستر۳: پیت ۵۰ درصد، کوکوپیت ۲۵ درصد، پرلایت ۲۵ درصد، بستر۴: کوکوپیت ۵۰ درصد، پیت ۲۵ درصد، ماسه ۲۵ درصد، بستر۵: کوکوپیت ۵۰ درصد، پیت ۲۵ درصد، ورمی کمپوست ۲۵ درصد، بستر۶: کوکوپیت ۵۰ درصد، پیت ۲۵ درصد، پرلایت ۲۵ درصد بودند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که بستر دوم (پیت ۵۰ درصد،کوکوپیت ۲۵ درصد، ورمی کمپوست ۲۵ درصد) و بستر پنجم (کوکوپیت ۵۰ درصد، پیت ۲۵ درصد، ورمی کمپوست ۲۵ درصد) در کلیه صفات (سطح برگ، قطر ساقه نشا، ارتفاع نشا، وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه) دارای تاثیر بهتری بوده و باعث بهبود کیفیت نشا گردیدند. در نتیجه می توان این دو بستر را برای تولید نشای خربزه توصیه نمود. بین دو رقم زرد ایوانکی و خاتونی تفاوت معنی داری ملاحظه نشد. اثر متقابل رقم و بستر نیز در هیچ یک از صفات معنی دار نگردید.

خربزه, بستر کشت, رقم, نشا