بررسی همزمان تاثیر زمانبندی پاشش سوخت و ترکیبات گاز سنتز بر عملکرد و انتشار آلاینده های موتور اشتعال تراکمی با واکنش پذیری کنترل شده

در این تحقیق تاثیرات همزمان زمانبندی پاشش سوخت و به کارگیری گازهای سنتزی بر تولید آلاینده ها و عملکرد یک موتور اشتعال تراکمی با واکنش پذیری کنترل شده، بررسی شده است. همچنین حل عددی تغییر زمانبندی پاشش سوخت از ۱۰ تا ۳۰ درجه قبل از نقطه مرگ بالا و ترکیبات سوخت در سه حالت دیزل معمولی، دیزل به همراه دو نسبت۲۰ و ۴۰ درصد گاز سنتز (شامل ترکیب هیدروژن و مونوکسید کربن)، با حفظ انرژی ثابت برای هر سیکل، استراتژی هایی هستند که موردمطالعه قرارگرفته اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که با افزایش نسبت گاز سنتز، فشار و نرخ آزادسازی حرارت درون سیلندر افزایش یافته، درحالی که با تعویق زمانبندی پاشش سوخت این مقادیر کاهشی هستند. علاوه بر این تولید اکسیدهای نیتروژن با افزودن گازهای سنتز، همانند مونوکسید کربن افزایش یافته، درصورتی که تعویق در زمانبندی پاشش سوخت موجب کاهش اکسیدهای نیتروژن و دی اکسید کربن و افزایش مونوکسید کربن می گردد. آلایندگی ذرات معلق با افزودن ترکیب گاز سنتز و افزایش آن، به شدت کاهش یافته که روند کاهشی آن با تعویق در زمانبندی پاشش سوخت ادامه می یابد. از طرفی استفاده از گاز سنتز با تعویق در زمانبندی پاشش سوخت، باعث کاهش توان و بازده حرارتی اندیکاتوری و افزایش مصرف سوخت اندیکاتوری می-شود. نهایتا نسبت ۴۰ درصدی گاز سنتز و زمانبندی پاشش سوخت۱۰درجه قبل از نقطه مرگ بالا، استراتژی مناسبی برای کاهش آلاینده ها است.

Keywords:

موتور اشتعال تراکمی , کنترل واکنشی , زمانبندی پاشش سوخت , گاز سنتز , انتشار آلایندگی