محمود هاشمی لقب

در دهه های اخیر عدم وجود کانال ارتباطی مدون میان صنعت و مراکز تولید علم و تکنولوژی همواره به عنوان یکی از معضلات اصلی در پیشرفت صنایع در سطح کشورهای در حال توسعه از جمله ایران مطرح بوده است. بررس ی وضعی ت صنعت ی و تحقیقات ی کشور نشا ن م یدهد ک ه رابط ه میا ن دانشگا ه و مراکز پژوهشی با صنع ت آنطور ک ه باید وجود ندارد. اگرچ ه ممک ن اس ت دربرخ ی موارد یا مقاط ع ارتبا ط منطق ی و مناسب ی برقرار شد ه باشد، اما آنچ ه ک ه برا ی پیشرف ت مستمر و موثر و افزای ش کارای ی عملکردها و ارتقا ی کیفی ت محصولا ت و خدما ت در سط ح کشور نیاز است، مستلز م تعری ف و تبیی ن ارتبا ط منطق ی بی ن ای ن دو نهاد و استقرار و استمرار آ ن است . مراکز انتقال تکنولوژی1 یکی از راهکارهای موثرجهت رفع این معضل بوده است که طی دو دهه اخیر در کشور های توسعه یافته جایگاه خود را بعنوان نهاد واسط بین مراکز تولید علم و صنعت پیدا کرده است . در این گونه مراکز ازیک سو به بررسی تکنولوژی موردنیاز صنایع پرداخته می شود و از سوی دیگر با ارائه این نیازها به مراکز علمی و پژوهشی ، طرح های ابتکاری و تکنولوژی های نوین کار شده با استانداردهاو نیازهای صنایع انطباق داده می شود و کاربردی می گردد . درکشور ما لزوم ایجاد و ارائه کارکرد مراکز انتقال تکنولوژی (بخصوص در صنعت نفت )می بایست بطور کامل جدی تلقی شده ودر این زمینه اقدامات اجرایی انجام شود که خوشبختانه در یک سال اخیر تلاشهایی جهت تبیین این مراکز شروع گردیده که در صورت نهادینه شدن می تواند نتایج مطلوبی را بدنبال داشته و این از هم گسستگی مراکز تولید تکنولوژی و ایده های نوینبا صنایع را تدریج ب ازمیان بردارد .در این مقاله ضرورت و رویکرد اجرایی این مراکز در صنایع و بطور خاص صنعت نفت مورد بررسی قرار گرفته و با معرفی و تحلیل عملکرد مرکز انتقال تکنولوژی کشور بلاروس 2 بعنوان یکی از کشورهای در حال توسعه و نیز انجمن انتقال تکنولوژی نفت آمریکا 3 , به نقش این مراکز بعنوان یک محرک و تسهیل کننده تأمین تکنولوژی در صنایع پرداخته می شود .

مرکز انتقال تکنولوژی، صنعت، دانشگاه، نفت